پرطرفدارترین شلوار دنیا از گذشته تا امروز چه تغییراتی داشته است؟!

در این حرف شکی نیست که شلوار جین یکی از کار راه اندازترین؛ لباس توی کمد ماست. مهم نیست که چه زمانی آن را می‌پوشید، کجا می‌پوشید یا چگونه و چطور آن را ست می‌کنید. یک شلوار جین در هر حالت و موقعیتی؛ پوشش مناسبی است؛ سخت جان است و احتمال آسیب دیدنش کم. اما اصلا این نجات دهنده همه مراسم و کلیدی برای باز کردن قفل «حالا چی بپوشم»، از کجا سر و کله‌اش پیدا شد؟

تولد شلوار جین

به طور دقیق در اواسط دهه ۱۸۰۰ لباس‌های اورال بسیار محبوب بودند. نه به این دلیل که شیک بودند، بلکه به این خاطر که کار راه‌انداز بودند. همان زمان‌ها بود که تاجری به اسم لوی اشتراوس و خیاطش جیکوب دیویس، شلوار جین آبی را با دکمه‌های پرچ فلزی وارد بازار کردند. ترکیب بادوامی برای یک لباس برای کارهای خشن.

این مدل شلوار را کسانی که در معدن کار می‌کردند؛ و یا کارگران ساختمانی می‌پوشیدند.

دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰: جین به مثابه لباس کار

شلوار جین به عنوان لباس کار در طول دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، به ویژه در غرب آمریکا در میان معدنچیان، گاوچران و کارگران همچنان رواج داشت اما زمانی که هالیوود با فیلم‌های وسترن خود؛ شلوار جین را روی صفحه نقره‌ای سینما برد؛ آن را وارد فرهنگ پوشش مردم غرب کرد.

همان زمان برند امریکایی Levisبرای اولین بار روی لباس‌هایش اتیکت زد.

دهه ۱۹۵۰: باحال شدن یک شلوار سخت

شلوار جین در دهه ۱۹۵۰ به نمادی برای «باحال» بودن تبدیل شد. پسران بدِ و پر طرفدار فرهنگ پاپ مانند جیمز دین و مارلون براندو همزمان با اینکه در فیلم‌هایشان با نقش آفرینی که داشتند؛ حسابی طرفدار پیدا کرده بودند؛ با لباس‌هایشان هم طرفدارانشان را همراه خود می‌کردند.

نوجوانان سرکش این لباس را به نمادی از پوشش خود تبدیل کرده بودند. شاید برای مایی که در مدارس ایران حق نداشتیم شلوار لی بپوشیم خصوصا در دهه ۶۰ و ۷۰ جالب است بدانیم که در امریکا هم همین بود و برخی از مدیران مدرسه اجازه چنین پوششی را به دانش آموزان نمی‌دادند.

دهه ۱۹۶۰: انقلاب هیپی‌ها و زنان

از اواخر دهه ۱۹۵۰، جین با مفاهیمی چون سرکشی، فردیت و ابراز وجود همراه بود. دانشجویان شروع به پوشیدن شلوار جین در دانشگاه‌ها کردند و با آن در تظاهرات، دیسکوها و هر فعالیت اجتماعی دیگری که داشتند شرکت می‌کردند.

این جنس لباس تبدیل به یک یونیفرم غیررسمی شده بود و همزمان در همان زمان، زنان شروع به پذیرش آزادی جنسی از طریق پوشش خود کردند و شلوار جین این روحیه آن‌ها را منعکس می‌کرد، البته این مدل جین انقلابی زنانه ویژگی‌هایی هم داشت مانند: کمر باریک‌و دمپای پهن.

دهه ۱۹۷۰ – جین آمریکایی

با افزایش تقاضا برای سبک‌های گشاد و دکمه دار، این پوشش دیگر مخصوص یک نقطه جغرافیایی خاص نبود و از ایالات متحده به اروپا در حال گسترش بود. دیگر هم تنها با جنبش هیپی‌ها مرتبط نبود. شلوار جین به سبک مورد علاقه جوانان در تمام زمینه‌های زندگی تبدیل شده بود.

همین زمان بود که جین تزئین شده هم محبوبیت پیدا کرد و شلوار جین خود با پولک، گلدوزی، رنگ یا مهره تولید می‌شد و به سمت مسیری می‌رفت که هر کس می‌توانست فردیتش را هم در آن با نوع علاقمندی که داشت؛ نشان دهد.

دهه ۱۹۹۰ – جین هیپ هاپ

در این دهه با ظهور شلوار جین گشاد، عصر دیگری در فرهنگ و استایل جین آغاز شد. گروه‌های پاپ مانند TLC، Spice Girls و Destiny’s Child به گسترش این سبک‌ها در میان طرفداران خود کمک کردند.

دهه ۱۹۹۰ همچنین شاهد ظهور «برش چکمه» ای شلوار جین بود. یک جین باریک‌تر و ظریف‌تر که برای پوشیدن روزانه مناسب‌تر است.

البته سبک گشاد JNCO هم که از کمر به پایین بسیار گشاد می‌شد از طرف دیگر عرضه و پر طرفدار شد. کت‌های جین سایز بزرگ، همراه با شلوار جین با سایه‌های متضاد نیلی، استایل کلیدی در میان افراد مشهور بود.

دهه ۲۰۰۰: جین DIY

در این سال، جین سفارشی تبدیل به یک ترند داغ شد، چون به کسانی که این مدل لباس را می‌پوشدند این امکان را می‌داد تا بتوانند به صورت آزادانه و البته خلاقانه، شخصیت‌شان را از طریق استایل خود ابراز کنند.

شلوار جین پاره، گلدوزی شده؛ تکه دوزی و البته شلوار جین DIY رسماً وارد بازار شد. سبک‌های بلند جای خود را به مدل‌های راسته با قد کوتاه داد، همانطور که در نمونه‌هایی مانند پاریس هیلتون، نیکول ریچی و جارویس کاکر دیده می‌شود.

و اما حالا…

اما در دهه کنونی شاهد بازگشت هر مدل جین هستیم و دیگر مد چندان نقشی ندارد که تمایل و سلیقه مردم؛ هر چند دیگر خبری از شلوار پاچه گشاد آن چنان نیست و افراد به سمت پوشیدن شلوار جین تنگ، جین‌های کمر بلند، شلوار جین گشاد و استایل‌های صاف بازگشته‌اند.