قطعا رفتن به خرید با همراهی یک دوست و آشنا بسیار بهتر است از اینکه بخواهیم تنهایی لباسی را انتخاب کنیم. خصوصا اگر برای مراسمی مهمی قصد خرید داشته باشیم؛ تنها آیینه نمیتواند به ما کمک کند و بگوید این لباس برازنده ما هست و یا نه.
خرید کردن با دیگران قطعا فشار این «کارِ باید» را کم میکند و جنبه سرگرمی به آن میدهد. همراهتان میتواند زمانی که در اتاق پرو هستید برایتان لباسهای بیشتری بیاورد تا امتحان کنید و لباسی را که با خودتان بردهاید و دیدهاید تنگ و گشاد است و یا رنگش به شما نمیخورد، راحتتر تغییر دهد.
اما آیا خرید رفتن با یک همراه همیشه خوب است؟ درستتر بخواهیم سوال را مطرح کنیم باید بگوییم؛ آیا هر فردی میتواند همراه ما در خرید لباس باشد؟ به طور قطع و یقین پاسخ منفی است و اگر قرار است کسی که شما را در خرید همراهی میکند، یک سری از ویژگیها را نداشته باشد؛ نه تنها به شما کمک نمیکند و فضای خوب و شادی برای شما نمیسازد که شما را از هرچه خرید است پشیمان میکند.
خرید با این دوست، دست آخر اگر شانس بیاورید بدون خرید لباس تازه و اگر بد شانس باشید با لباس نو به خانه بر میگردید که اگر هم به شما بخورد و همان باشد که میخواستید، برایتان همیشه یادآور یک روز سخت و بد است!
• صبور باشد
این ویژگی مهمترین مورد در انتخاب همراه برای خرید لباس است. رفتن به خرید با کسی که در کل آدم صبوری نیست و یا در آن روز بخصوص عجله دارد اشتباه بزرگی است. شما یک نفر را با خود به خرید میبرید که استرس شما را برای خرید کم کند و به شما این فرصت را بدهد که به اندازه کافی مدلهای مختلف لباسها را ببینید. حتی لازم شد به چند مرکز خرید بروید.
کسی که مدام ساعتش را چک میکند و مهمتر از انتخاب لباس، هدفش هر چه زودتر تمام شدن خرید است؛ فرقی نمیکند مادر شما باشد یا همسر و یا حتی دوستی که به خوش پوشی و انتخابش ایمان دارید؛ این فرد تنها شما را به انتخابی غلط میاندازد و ساعات بدی را برایتان رقم میزند.
• تعارفی نباشد
برای خرید کسی را با خودتان ببرید که تعارفی نباشد و نظرش را رک و راست با شما درمیان بگذارد. در عین حال از شما شناخت داشته باشد و بداند اهل پوشیدن چه نوع لباسی هستید.
کسی که تعارفی باشد و هر لباسی که میپوشید، به به و چه چه کند و در عین حال کسی که رک گو باشد اما نظرش را به شما بقبولاند، هر دو خطایی است که تنها پولتان را به خطر میاندازد و ممکن است با جیب خالی و دست خالیتر به خانه بر گردید.
• خوش انرژی باشد
فرد همراه شما باید اهل غر زدن و آیه یاس خواندن حداقل در روزی که برای خرید انتخاب کردهاید نباشد. پس اگر در اطرافتان دوست و آشنایی دارید که افسرده است، کم انرژی است و یا خوش انرژی نیست و یا اصلا آن روز حال و حوصله ندارد؛ قرارتان را سریع کنسل کنید.
• زیباییشناس باشد
همه افراد خوشپوش از این دو گروه جدا نیستند:
- گروه اول: کسانی که به ذاته خوش سیلقه هستند و میدانند چه لباسی به آنها میآید و چه رنگهایی در کنار هم خوب مینشینند.
- گروه دوم: کسانی که راهنمایی میگیرند. آنها اگر ستارهای شناخته شده باشند یک به قول معروف استایلیست دارند و اگر هم ستاره خانه خودشان باشند، حتما در نزدیکیشان فرد یا افرادی را دارند که در مورد پوشش به آنها پیشنهادهای خوبی میدهند.
اکثر ما هم که جزو گروه دوم هستیم و ستاره خانه خودمان؛ نه ستاره دیگران و روی پرده تلویزیون و سینما ولی این موضوع نباید باعث شود که بد لباس باشیم و اتفاقا با کمی مشاوره گرفتن از دیگران، میتوانیم به اندازه کافی بدرخشیم.
• کمد شما را بشناس
همه ما چه خوب یا چه بد، آن هم وقتی که از ۲۷-۲۸ سال عبور میکنیم؛ تصمیماتی برای خودمان گرفته ایم. ما سبک خاصی در لباس پوشیدن داریم. رسمی هستیم و یا ترجیح میدهیم اسپورتپوش باشیم، تجملاتی و زرق و برقی هستیم و یا ساده و اهل لباسهای به قولی درویشی و عارفانه!
کسی که با ما به خرید میآید، باید حال و هوای ما را بداند و مهمتر اینکه برای آن احترام قایل شود، برچسب گذاشتن با این مورد جملهها که «تو هم که دهاتی پسندی!»؛ «باز رفتی سراغ رنگهای جیغ»؛ «خسته نشدی از این مدل لباس!» و… نه تنها کمک کننده نیست که حال ما را از خودمان و از هر لباسی که دوست داریم بد میکند.
• بدانید که همراه دارید
در عین حال که همراه شما باید به سلیقه شما احترام بگذارد شما هم باید به او اطمینان کنید. اگر به عنوان فردی خوش سلیقه که قبولش دارید او را با خود همراه کرده اید، مدام توی حال او نزنید و با او مخالفت نکنید؛ شاید لباسی که برای شما انتخاب کرده، مورد مناسبی باشد حتی اگر عجیب به نظرتان برسد.
میتوانید از او بپرسید؛ به نظرت چرا این لباس برای من خوب است؟ و زمان شنیدن دلیل او شما هم نظرتان تغییر کند و میلی به پُرو کردن لباس داشته باشید.
دیدگاه شما
دقیقا همه چیزایی که گفتید درسته