استایل بامزه دختران والیبالیست کشورمان در امامزاده صالح

تیم ملی والیبال بانوان، پیش از اعزام به مسابقات ملت‌های آسیا، به امامزاده صالح برده شد تا دعای خیر راهشان را هموار کند، اما آن‌چه در عکس‌ها بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند، نه شوق اعزام یا حال و هوای ورزشی، که حال و هوایی غریب و تاریخی‌ست؛ گویا به سال‌های دور سفر کرده‌ایم.

در یکی از عکس‌های منتشر شده از این گروه، چیدمان تصویر، نور محو و حالت چهره‌‌ی ریحانه کریمی، آدم را یاد عکس‌های دوران قاجار می‌اندازد؛ چیزی شبیه به کسی که در سال ۱۲۱۰ شمسی، با روسری گل‌دار و دلهره‌ای شیرین، آمده باشد امامزاده که برای سلامتی آسِدرضا دعا کند؛ همان پسر روشنفکری که رفته فرنگ درس طبابت بخواند و قول داده اگر دکتر شد، از روی پل ورسک برایش کارت‌پستال بفرستد. در این تصاویر، چادرهای گل‌گلی و عموماً کوتاه بانوان والیبالیست، که قدبلند و عضلانی‌ هستند، بیش از هر چیز در چشم می‌زند. این پوشش برای آن‌ها پارادوکس عجیبی خلق کرده: زنان ورزشکاری که به دلیل حرفه‌شان، بدن‌هایی قوی، ایستاده و استوار دارند، حالا در فضایی سنتی و با پوششی به‌ظاهر متین، اما ناهماهنگ با قامت و فعالیتشان ایستاده‌اند. این تصویر نه فقط بازتابی از تقابل سنت و مدرنیته، بلکه تابلویی‌ست از بلاتکلیفی فرهنگی، جایی میان دعای خیر مادربزرگ و تمرین سرویس پرشی در سالن.