کسانی که ابروی پرپشت دارند، بهتر ارتباط می‌گیرند؟ این تحقیقات ثابت کرده‌اند!

ابرو یکی از مهم‌ترین اجزای صورت است که با تغییر رنگ و مدل آن می‌توان به سادگی چهره و استایل را تغییر داد. طبق تحقیقاتی که انجام شده و نتایجی که در مجله «Nature Ecology and Evolution» به چاپ رسیده، ابرو امکان برقرار کردن ارتباط بهتر را برای انسان مهیا کرده است.

چرا امروزه انسان‌ها بر خلاف اجدادشان که پیشانی‌های بلندی داشتند، به سمت پیشانی‌های کوچک‌تر پیش رفته‌اند و ابروهایشان قسمت زیادی از پیشانیشان را اشغال کرده است؟ تحقیقات صورت گرفته در مورد تغییرات آناتومی صورت انسان‌های اولیه و تبدیل آن به صورت انسان امروزی نشان می‌دهد که ظاهر شدن ابروها زمینه را برای برقراری ارتباط و شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی بزرگ فراهم کرده است.

پائول اوهیگینز، استاد آناتومی دانشگاه یورک گفته است :«ما این فرضیه را مطرح کرده‌ایم که پیشانی‌های بزرگ انسان‌های اولیه بر تسلط و چیرگی آن‌ها اشاره می‌کرده است.»

او افزود :«نشانه‌های جنسیتی و برقراری رابطه اجتماعی توضیح قانع‌کننده‌ای برای پیشانی‌های غیر عادی انسان‌های اولیه است. تبدیل این پیشانی‌ها به پیشانی‌های عمودی‌تر در انسان‌های امروزی، زمینه‌ساز بروز احساسات دوستانه‌تر شد و پیوندهای اجتماعی میان افراد به وجود آمد.»

این توضیح تازه‌ای نیست و قبلا نیز صحبت‌های مشابهی پیرامون اهمیت و ضرورت وجود پیشانی مطرح شده بود. برخی از محققان توضیحاتی را مطرح کرده بودند مبنی بر اینکه پیشانی بزرگ انسان‌های اولیه به لحاظ آناتومی برای آن‌ها ضروری بوده تا بتواند جایگاه پایداری برای جمجمه ایجاد کند و آن‌ها بتوانند عمل جویدن را به خوبی انجام دهند.

پائول اوهیگینز و همکارانش برای بررسی این ادعاها از مدل‌سازی رایانه‌ای و فناوری عکس‌برداری سه بعدی برای مطالعه جمجمه‌ی «Kawbe 1» استفاده کردند. «Kawbe 1»، گونه‌ای از انسانیان باستانی است که به انسان‌ هایدلبرگی تعلق دارد. انسان هایدلبرگی با نام علمی Homo heidelbergensis گونه‌ای از سرده‌ی انسان بود که در آفریقا تکامل یافت. این گونه احتمالاً نیای انسان خردمند در آفریقا و انسان نئاندرتال در اروپا بوده‌است. با این وجود تحقیقات اخیر نشان داده‌است که ممکن است این تلقی درست نباشد.

این گونه انسان بین ۲۰۰ هزار تا ۶۰۰ هزار سال قبل زندگی می‌کرده است. محققان دانشگاه یورک کانادا از مدل‌های رایانه‌ای خود برای بررسی پیشانی بزرگ «Kawbe 1» استفاده کرده و دریافتند که کاهش اندازه‌ی آن بر یکپارچگی ساختاری جمجمه تاثیری نداشته است.

«ریچارد گودینو» محقق ارشد این گروه اظهار داشت :«چون شکل پیشانی تحت تاثیر الزامات مکانیکی و فضایی قرار ندارد و سایر توضیحات در رابطه با برآمدگی پیشانی که می‌گوید این قسمت در جلوگیری از نفوذ عرق به چشم‌ها نقش داشته، مردود اعلام شده‌اند، ما معتقدیم که توضیح قابل ِ باورتری می‌تواند در مورد رابطه پیشانی و ارتباطات اجتماعی یافت شود.»

گفته می‌شود انسان‌های اولیه برای آغاز زندگی در مزارع کشاورزی و دوری تدریجی از شکار، پیشانی‌های کوچک‌تری به دست آوردند. این تغییر که در آناتومی صورت به وجود آمد و پس از آن ابروهای پرپشتی که روی صورت انسان دیده شد، در توسعه‌ی ارتباط انسانی نقش موثری داشت.

انسان با همین قوه ارتباط و ایجاد شبکه‌های اجتماعی بزرگ بود که توانست در مکان‌های دیگر جهان سکنی گزیند و بر سایر انسانیان برتری خود را ثابت کند. «پنی اسپیکینز»، باستان‌شناس در دانشگاه یورک می‌گوید: «حرکت ابروها یکی از مولفه‌های کلیدی برای تشخیص قابل اعتماد بودن افراد و پذیرش آن‌هاست. یافته‌های محققان گویای آن است که افرادی که بوتاکس می‌کنند، توانایی کمتری برای همدلی با احساسات سایر افراد دارند، چرا که حرکت ابروی آن‌ها با بوتاکس محدود می‌شود.»

نظر شما چیه؟ به نظرتون واقعا ابروها و پیشانی نقش پر اهمیتی در برقراری ارتباط دارند؟

منبع: پیج اینستاگرام iranevolution