رازهایی درباره لباس بازیگران در سریال «وحشی» که قطعا نمی‌دانستید

هومن سیدی با یک سریال تازه به شبکه نمایش خانگی آمده و دوباره تعداد زیادی از مخاطبان را با خود همراه کرده است. به بهانه استقبال از «وحشی»، نگاهی خواهیم داشت به استایل و سبک پوشش کاراکترهای این مجموعه. اجازه بدهید که از زاویه‌ای دقیق‌تر و با نگاهی عمیق‌تر، سری به دنیای لباس‌های شخصیت‌های نه‌چندان کامیاب این سریال بزنیم. باید ببینیم که شخصیت‌هایی که چند هفته‌ای است، همه را درگیر خود کرده‌اند، چطور و با چه زبان و استایلی صحبت کرده‌اند که داستان خود را برای مخاطب باورپذیر ساخته‌اند. با ما همراه باشید تا نگاهی به استایل بازیگران این مجموعه داشته باشیم و ببینیم که اوضاع در این اثر هومن سیدی از چه قرار است.

جواد عزتی

عزتی که نقش اول وحشی است، با لباس‌هایی کدر، زیرپیراهنی‌های کهنه و استایلی دیده می‌شود که هیچ جلب‌توجهی نمی‌کند. او با پوششی دیده می‌شود که انگار اصلاً دیده نمی‌شود. منظور این است که آنچنان عادی، بی‌رمق و خسته است که لباس‌هایش هم باری مشابه وجودش در این جهان هستی دارند. عزتی نقش آن آدم‌هایی را بازی می‌کند که حتی پوستینشان و چین روی آستینشان درد می‌کند اما این درد را کسی نمی‌بیند. دنیا و روزگار تصمیم دارد که این‌ها را زیر رنگ یک لاک غلط‌گیر غلیظ پنهان کند.

زمانی هم که از زیر زمین و اعماق معدن بیرون می‌آیند، صدای نفس‌کشیدنشان را هم به بحرانی بدل می‌کند تا تقصیر زمین و زمان را به گردنشان بیاندازد. او شلوارجین‌های کهنه می‌پوشد، عرق‌گیر چرکی به تن دارد و تیشرتی به تن دارد که انگار مال خودش نیست و آن را بی‌هوا و بدون فکر از روی جالباسی برداشته و به تن می‌کند تا کفش‌ها را هم بالا بکشد و با خستگی همیشگی به جنگ روزگار برود؛ بهتر است بگوییم به مصاف ناعادلانه با حریف قدرتمند. هرچند که پوشش و استایل جواد عزتی با شخصیتی که بازی می‌کند در هماهنگی است، اما چهره خود او و قامتش با چنین نقشی زیاد متناسب نیست. او که این سال‌ها فربه شده و از تناسب اندام دور است، به شخصیت کارگر کم‌درآمدی که وعده‌های اصلی غذایی را به‌سختی تهیه می‌کند، بی‌شباهت است.

نگار جواهریان

جواهریان هم یکی دیگر از شخصیت‌های خسته این فیلم است که استایلش حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. او هم مانند عزتی یک شخصیت نه‌چندان کامیاب در این کره خاکی است. ظاهراً در نبرد با پرونده‌های وکالتش آنچنان موفق نبوده و هیچ بردی را برای خود رقم نزده است. او با لباس‌های تیره و رسمی دیده می‌شود. لباس‌هایی که دیکته شده‌اند و هیچ دخل و تصرفی در انتخاب آن‌ها نبوده است. شاید برای همین است که هیچ‌وقت نبرده یا نمی‌تواند برنده شود. کسی که همیشه تابع عرف بوده و کلیشه‌ها و قوانین سخت همه‌چیز از جمله سبک استایل پوشش را به او دیکته کرده‌اند، زبان گویایی برای دفاع از خود و موکلش خواهد بود؟ جواهریان در وحشی با پوشش رسمی و رنگ‌های تیره و استایلی به دور از زنانگی جذاب دیده می‌شود.

زهرا مددی

شاداب‌ترین شخصیت این داستان تاریک، شاید شکوفه با بازی بازیگر زیبا و تازه‌وارد زهرا مددی باشد. او که یک دختر مدرسه‌ای است، نمادی از آینده هم به نظر می‌رسد. هرچند شکوفه را هم بیشتر با لباس خسته‌کننده، کهنه و دل‌مرده مدرسه می‌بینیم، اما در تیپ او رنگ‌های روشن و نقوش شادتر نسبت به دیگران هم دیده می‌شود. او جوان است، زیباست و شاید از دل این رخت و لباس‌های چرک و ملتهب، روزی رها شود و به رستگاری برسد. به دنیای شادتری که در آن، مثل خیلی از هم‌سن و سال‌هایش با استایل‌های جذاب و جسورانه دیده می‌شود.

در طراحی لباس کاراکتر جوان فیلم نشانه‌هایی از امید وجود دارد. اگر به واقعیت هم نقبی بزنیم، حتماً شاهد چنین چیزی در دخترکان جوان حتی در طبقات فرودست هم هستیم. مثلاً انتخاب کیفی به رنگ روشن، لباسی با طرح شاد و حتی یک اکسسوری ساده که نشان از حضور امید و میل به دنبال‌کردن دنیا در مسیری پرنورتر و شادتر دارد.

کودکان حاضر در سریال

وحشی سریال تلخی است و کاراکترهایی دارد که در استیصال گرفتارند. حتی کودکان هم در این فضای پر از بهت و بی‌رمق، شاداب جلوه نمی‌کنند. لباس‌های مدرسه آن‌ها کهنه و دلگیر است. رنگ و روی زرد صورتشان با لباس‌هایی که برای علم‌آموزی و مسیر ساختن آینده به تن دارند، هماهنگی عجیبی دارد. نه‌تنها بچه‌ها که همه کاراکترها انگار بیشتر لباس جنگ به تن کرده‌اند تا لباسی برای گذران یک زندگی روزانه و عادی. چرا جنگ؟ جنگ با زندگی سختی که روزگار به آن‌ها تحمیل کرده است.

بازیگران دیگر

در وحشی، انبوهی از شخصیت‌های سطح پایین از نظر طبقه اجتماعی و به تبع آن، ضعیف از نظر فرهنگی روبه‌رو هستیم. متاسفانه نزدیک به یک دهه است که حضور کاراکترهایی از طبقه فرودست با یک نمایش هیجانی از استایل و زندگی‌شان به روتینی غیرقابل انکار در بیشتر سریال‌ها تبدیل شده است. چشمان مخاطب مدام به یک تصویر کلیشه‌ای و ناخوشایند از طبقه‌ای عادت کرده که روایت‌ها از زندگی‌ و حتی لباسشان راهی به جایی نمی‌برد و بسیار سطحی است. در وحشی هم شاهد کاراکترهای طبقه فرودست هستیم.

این‌ها معمولا لباس‌هایی ارزان، کهنه و با طرح‌هایی به تن دارند که انگار هیچ نظری در انتخابشان نداشته‌اند. کاراکترهای این طبقه معمولاً هرآنچه که اصطلاحاً گیرشان بیاید و با جیبشان سازگار باشد، به تن می‌کنند. تیشرت‌هایی با طرح‌های عجیب و مواردی که مشخص است، فکر زیادی درباره آن نشده، از شاخصه‌های اصلی تیپ شخصیت‌هاست.

در آخر

هرچند هومن سیدی در بدل‌شدن به یک کارگردان کارکشته که دنیایی شخصی برای آثارش می‌سازد، راهی طولانی پیش رو دارد، اما همیشه در زمینه طراحی لباس، فضا و محیط فیلم‌ها و سریال‌های خود قوی عمل کرده است. در وحشی هم با کاراکترهایی روبه‌رو هستیم که اگرچه می‌توانستند، بهتر طراحی شوند و به عمق بروند، اما لباس و استایل‌هایی تقریباً متناسب با شرایط زندگی و روحیه خود دارد. فضاسازی هر سریالی تا حد زیادی مدیون طراحی لباس است. برای همین است که نقش استایلیست‌ها و طراحان لباس در دهه‌های اخیر بسیار مهم‌تر از قبل هم شده است. در وحشی هم طراحی لباس حرف‌های خوبی برای گفتن دارد. شما سریال وحشی را تماشا می‌کنید؟ نظرتان درباره پوشش کاراکترها چیست و چه برداشتی از لباس‌های آن‌ها دارید؟