دهه هشتاد شمسی را میتوان یکی از دورههای خاص و بهیادماندنی در تاریخ مد معاصر ایران دانست؛ دورانی که با بازگشایی تدریجی فرهنگی و گسترش دسترسی به رسانهها، استایل دختران جوان دچار دگرگونیهایی چشمگیر شد.
یکی از مشخصههای اصلی این دوره، شلوارهایی با پاچههای خاص و غیرمتعارف بود؛ از پاچههای گشاد و زنگولهای گرفته تا مدلهای جذب و تنگ که با کفشهای نوکتیز یا لژدار همراه میشدند. در کنار این شلوارها، مانتوهای جذب و کوتاه – اغلب با دکمههای طلایی، پارچههای براق یا تزئینات گلدار – به نماد خوشپوشی دختران بالاشهری تبدیل شده بودند. این استایلها، با الهام از مجلات مد خارجی و سریالهای ماهوارهای، در میان جوانان محبوبیت زیادی پیدا کرده بودند. یکی دیگر از ویژگیهای شاخص استایل دهه هشتاد، تلفیق رنگهای جسورانه و متضاد در پوشش بود. مانتوهای قرمز با شالهای زرد، شلوارهای سفید با کفشهای صورتی، یا ترکیب آبی برقی و مشکی در آیتمهای مختلف، بخشی از این گرایش بودند که فضای خیابانها را رنگین و متفاوت کرده بود. همچنین در حوزه زیبایی، ابروهای بسیار نازک، آرایشهای براق و خط چشمهای کشیده، بخشی از چهره تیپیک آن دوران بودند. این عناصر در کنار هم، تصویری از نسلی خلق کردند که میخواست با استفاده از مد و زیبایی، هویتی مستقل و متفاوت برای خود بسازد؛ نسلی که با وجود محدودیتها، راهی برای ابراز سلیقه شخصی خود در جامعه پیدا کرده بود.
دیدگاه شما