تا دیروز از این شلوارها می‌پوشیدید حالا مام استایل و بگی می‌پوشید؟!

اواسط دهه هفتاد بود که شلوارهای جین به طور جدی وارد ایران شدند و هر پسر و دختری که سمت آن‌ها می‌رفت در واقع اوج جسارتش را به رخ می‌کشید.

همین شلوارهای جینی که این روزها با مدل‌های مختلف بگی، مام استایل، مام فیت و اسکینی تولید شده و به فروش می‌رسند، در روزهای ابتدایی پیدایش‌شان تنها یک یا نهایتا دو مدل داشتند. یا راسته بودند یا دمپا گشاد. خبری از مام استایل و بگی و اسکینی و غیره و غیره نبود. پیش از آمدن این شلوارها به ایران، اکثر شلوارها پارچه‌ای بودند. در این مطلب نگاهی داشته‌ایم به تحوالات شلوارها در دهه هفتاد و اینکه شلوارها از کجا به اینجایی که حالا هستند رسیدند.

شروع دهه هفتاد با شلوارهای پیل‌دار

این شلوارهای پیل‌دار پرطرفدار که این روزها بیشتر تن قشر اصطلاحا «هنری» جامعه به‌کرات دیده می‌شوند از اواخر دهه 60 و از اوایل دهه هفتاد پا به دنیای مد ما ایرانی‌ها گذاشتند. این شلوارهای 6 پیله اوایل دهه 70 برای خودشان دبدبه و کبکبه‌ای داشتند و هرکسی آن‌ها را می‌پوشید طوری قیافه می‌گرفت که انگار شق‌القمر کرده است. این شلوارها معمولا به شکل خمره‌ای دوخته می‌شدند. یعنی معمولا در قسمت ران‌ها بسیار گشاد بودند و هرچه شلوار به پاچه‌ها نزدیک‌تر می‌شدند، جذب‌تر میشد.

این روزها، آقایان و خانم‌ها با تکیه بر فضای مجازی و تصاویر و پست‌های آموزشی اینستاگرام، درست لباس پوشیدن را یاد گرفته‌اند. یعنی نسبتا افراد بیشتری هستند که می‌دانند فلان شلوار را با کدام مدل کفش ست کنند. در سال‌های 60 و70 اما چنین فضایی مهیا نبود. مردم برای اینکه بدانند چه لباسی مد است و چه چیزی باید بپوشند از فوتبالیست‌ها و مجریان تلویزیونی و یا بازیگران الگو می‌گرفتند. بدیهی است که در چنین شرایطی هم شلوارهای پیل‌دار با مدل‌های مختلف کفش ست می‌شدند و کسی هم به‌واسطه نوع پوشش و ست کردن آیتم‌های استایلش مورد تمسخر قرار نمی‌گرفت.

مردان ایرانی رنگ‌های مختلفی از این مدل شلوار را در کمد لباسشان داشتند و اوج خلاقیت‌شان در استایل ست کردن رنگ شلوار با آیتم‌های دیگر استایلشان بود. بستن کمربند هم که اصلا رکن اصلی پوشیدن شلوار بود. مردی که کمربند نمی‌بست استایل نیمه‌کاره داشت و بعضا هم حتی مورد تمسخر قرار می‌گرفت.

اگرچه این مدل شلوار بین آقایان ایرانی به شدت رواج یافته بود، اما بانوان ایرانی مجبور بودند همان شلوارهای گشاد همیشگی‌شان را بپوشند. شلوارهای که دوخت خاصی نداشتند و به صورت گشاد و ساده دوخته شده بودند. البته به هر حال فرم دوخت شلوار تاثیر آنچنانی هم نداشت، چون معمولا شلوارها زیر مانتوی بلند و گشادشان گم می‌شدند.

نوبت به شلوارهای کتان رسید

این شلوارهای پیل‌دار تا اواسط دهه 70 پرطرفدار بودند، اما کم کم شلوارهای راسته و گشاد جایشان را به این شلوارهای پیل‌دار دادند. مردان هم مثل خانم‌ها شلوارهایی با دوخت و طراحی ساده اما گشاد می‌پوشیدند. حالا وقت آن رسیده بود که شلوارهای پارچه‌ای و پیل‌دار جایشان را به شلوارهای گشاد کتان بدهند. این شلوارهای کتان معمولا رنگ‌های روشنی داشتند و اینجا بود که مردان به سمت پوشیدن شلوارهایی به رنگ‌های کرم یا خاکی روی آوردند.

آغاز حکومت شلوارهای پرطرفدار جین

حقیقت این است که حکومت شلوارهای جین در ایران از سال‌های 40 و 50 شروع شده بود. بودند مردانی که در آن سال‌های شلوارهای جین دمپا گشاد می‌پوشیدند و اتفاقا با همان شلوار برو بیایی داشتند. اما بعد از انقلاب دوباره شلوارهای پارچه‌ای پا به عرصه مد در ایران گذاشتند و دیگر کمتر کسی را می‌دیدیم که در خیابان شلوار جین بپوشد.

اواخر دهه 70 اما شروعی دوباره برای حکومت این شلوارها در ایران بود. از آن جایی که اولین جین‌های وارد شده به ایران از برند «لی» بودند، این شلوارها تا مدت‌ها به عنوان شلوار لی شناخته می‌‎شدند. خلاصه که این شلوارهای لی از اواخر دهه 70 در رنگ‌های روشن و تیره وارد بازار ایران شده و کم کم بین جوانان همه‌گیر شدند. این بار این محبوبیت فقط مخصوص آقایان نبود و کم کم خانم‌های ایرانی هم به شلوارهای جین روی آوردند. البته لازم است بدانید که در آن روزها هرکسی هم شلوار جین نمی‌پوشید و این مدل شلوار مخصوص آدم خوشتیپ‌های جامعه بود. قشری از جامعه به همان شلوارهای پارچه‌ای یا نهایتا دمپا متعهد مانده بودند و بیخیال نمی‌شدند.

مدل شلوارهای جین در آن سال‌ها تقریبا یکسان بود. یعنی چه شلوار جین زنانه چه شلوار جین مردانه، هر دو انگار از روی یک الگو دوخته شده بودند. گشاد و بلند!

شلوارها کم کم جذب و کوتاه شدند

از همان اوایل دهه هشتاد، شلوارهای برمودا هم پا به عرصه مد ایران گذاشتند. اینبار نوبت بانوان ایرانی بودند که با شلوارهای متفاوت‌شان فخرفروشی کنند و آقایان همان شلوارهای گشاد جین‌شان را بپوشند و منتظر شلوارهای ترندی مردانه جدیدتری باشند. شلوارهای برمودای زنانه اگرچه محبوبیت زیادی هم پیدا کرده‌اند اما عمر طولانی نداشتند و بعد از چند سال به‌کل کنار گذشته شدند.

بعد از کنار گذاشته شدن شلوارهای برمودا حالا نوبت به آن رسیده بود که شلوارها کمی جذب‌تر شوند. شل.ارهای جذب باعث می‌شدند پاها کشیده‌تر و لاغرتر دیده شوند و در آن سال‌ها مردان و زنان چیزی جز این نمی‌خواستند. از اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه 90 کم کم شلوارهای گشاد جایشان را به شلوارهای جذب دادند. تا جایی که شلوارهای گشاد حتی به سختی در فروشگاه‌های شلوار پیدا می‌شدند.

بعد از این دوره را هم که احتمالا همه شما به خاطر دارید. دوره‌ای که شلوارهای جذب کوتاه‌تر شدند و با قدهای 90 به فروش رسیدند و بعد از آن هم مدل‌های دیگر جین مثل مام استایل و بگی و … وارد بازار شدند. البته این روزها بسیاری از ما به عقب بازگشته‌ایم و شلوارهای پیل‌دار و جین‌های گشاد را به شلوارهای جذب ترجیح می‌دهیم. این است چرخش دایره‌وارد مد و فشن!

منبع: برترین‌ها