بازیگری که با لباسش، جهان را متعجب کرد!

«من همیشه درون خود احساس بدشکلی و دفرمه شدن داشته‌ام که مرا واداشته به ظاهر افراد فکر کنم. درست مثل جنسیت که بیشتر یک طیف است تا تمایز صفر و یکی میان مرد و زن. همین موضوع برای صورت‌ها هم درست است. مدتی پیش داستانی واقعی در مورد زنی خواندم که احساس می‌کرد می‌خواهد دماغ یک خوک را با جراحی روی صورتش بگذارد. دکترها و روانپزشکانش همگی به او جواب منفی داده بودند. این موضوع مرا به فکر انداخت که ما چه اختیاری نسبت به بدنمان داریم. به نظر می‌رسد قانونی نانوشته وجود دارد که به ما می‌گوید ظاهرمان باید شبیه یکدیگر باشد.»

اینها را ادواردو کازانووا گفته، بازیگر و کارگردان اسپانیایی که همیشه جدا از رنگ سال یا مد روز، در اکثر مواقع لباس عجیب و غریب می‌پوشد؛ چند شب قبل با پیراهن و شلوار مشکی که پاپیون‌های کوچک و بزرگ، دنباله و نوارهای نازک و پهن صورتی در آن به کار رفته بود، روی فرش قرمز گویا که مهمترین جوایز ملی سالانه فیلم اسپانیاست؛ حاضر شد. البته که رنگ موی او هم صورتی بود و لباسش یقه قایقی داشت. جریان این لباس چه بود؟

صورتی رنگ کروناست

این را باید بدانید که چند ماه بعد از اپیدمی شدن کرونا، رنگ صورتی با شدت زیادی وارد دنیای مد و سر و وضع افراد سرشناس و بعد هم مردم عادی شد. نمونه‌اش هم موهای صورتی رنگ بریتنی اسپیرز، سیارا، لیدی گاگا، کاردی بی، شکیرا، کیلی جنر، کریسی تیگان، دمی لوواتو و… بود. کم کم نه فقط هنرمندان و اینفلوئنسرهای زن که مردها هم وارد میدان رنگ مو و لباس صورتی شدند. جاستین بیبر و ریکی مارتین از مهم‌ترین‌ها هستند. البته که بیبر حسابی با لباس‌های صورتی تاخت. از قدیمی‌ها بگذریم؛ کازانووا بیشتر وقت ها خاص و البته جنس غیرنرمال لباس پوشیده. کافی است نگاهی به عکس های او بیاندازید تا ببیند این بازیگر جوان و خوش چهره در این سال ها چه کارهایی با خوش نکرده است!

ادواردو کازانووا علاقه دارد با ظاهری کاملا متفاوت، کنجکاوی برانگیز و شگفت‌آور در مراسم و جشنواره‌ها حاضر شود. او در مراسمی کت و شلوار مشکی پوشیده بود ولی کتش یقه قایقی داشت. در مراسم دیگری پالتوی بلند و شلوار مشکی زیبایی پوشیده بود ولی زیر این پالتو تاپ به تن کرده بود. یک‌بار هم برای اینکه جلوی دوربین عکاسان مجله «وگ» قرار بگیرد کت و دامن سفید تقریبا نازکی پوشید. البته ادواردو گاهی هم با لباس مردانه معمولی شاید با یک تفاوت ریز در تشریفات شرکت کرده و آنچنان هم عجیب نبوده ولی به طور کلی با پوشش خاص و غیرعادی‌اش شناخته می‌شود.

هدف فرش قرمز برای کازانووا: ارسال پیام تصویری

هیچ‌وقت این نکته مهم را فراموش نکنید که تقریبا روی همه فرش قرمزهای مهم جهان چیزی بیشتر از زیبایی لباس‌ها در کار است. یعنی در اکثر مواقع دومینویی از حرفه‌ای‌ها دخالت دارند که بازار فیلم را با بازار مد مرتبط می‌کنند و تجارت و کسب و کار را هم برای دنیای فیلم، هم برای دنیای مد، هم برای شهری که مراسم فرش قرمز در آن برگزار می‌شود، رونق می‌دهند. گاهی وقت‌ها هنرمندی لباسی از برندی را می‌پوشد که مستقیم برای آن‌ها تبلیغ باشد. برندها اغلب بازیگر مورد نظرشان را انتخاب می‌کنند که این بازیگر باید با ارزش‌های آن‌ها سازگار باشد و با پوشیدن لباس شرکت آن‌ها خیلی خوب جلوه کند و به چشم بیاید مثلا پنه‌لوپه کروز بازیگریست که همه برندها خواهانش هستند ولی او مدت طولانی از محصولات شرکت «شنل» استفاده می‌کرده است. بنابراین گاهی فقط یک پیراهن منحصر به فرد یا یک دست کت و شلوار دیدنی باعث می‌شود که قراردادی مهم و طولانی بین یک هنرمند برجسته و یک برند بسته شود اما در مورد ادواردو کازانووا لباس کاربرد دیگری دارد.

لباس برای این هنرمند یک وسیله است برای ارسال پیام یا تقویت تصویری که بازیگر می‌خواهد منتقل کند. مثلا در همین مراسم جوایز «گویا» که کازانووا هم در آن شرکت داشت یک بازیگر اسپانیایی به اسم ماکارنا گومز، کتی پوشیده بود که پشت آن نوشته شده بود: «فورکه». در واقع این کار او ادای احترامی به ورونیکا فورکه- بازیگر اسپانیایی که سال پیش از دنیا رفت- بود. از آنجا که ادواردو کازانووا هم طبق گفته خودش درباره ظاهر آدم‌ها خیلی فکر می‌کند، توجه دیگران را به ظاهر عجیبش جلب می‌کند برای انتقال این پیام که ضرورتی ندارد همه شبیه هم باشیم.

همان‌طور که از لباس‌های ادواردو مشخص است به‌هیچ وجه دنبال این نیست که بخواهد ظاهرش را بد جلوه دهد یا اینکه ادعا کند زیبایی برایش مهم نیست. او گفته: «من از قوانین زیبایی متنفرم و در عین حال مثل هر کس دیگری درگیر مبارزه برای رسیدن به یک زیبایی ایده‌آلم ولی نظر روشنی درباره زیبایی ندارم و نمی‌دانم آن را چطور تعریف کنم. من فقط خیلی در مورد رفتار دائمی و کارهای وسواس‌گونه آدم‌ها برای درست کردن ظاهرشان و نشان دادن چیزی که نیستند، فکر می‌کنم و چیزی که واقعا مرا مجذوب می‌کند، رفتار است.»

درباره او بیشتر بدانید:

ادواردو کازانووا سی‌ساله است و از چهارده سالگی بازیگری را شروع کرده و با بازی در یک سیتکام – کمدی موقعیت که اغلب صدای خنده حین آن پخش می‌شود- که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ پخش می‌شد، بین اسپانیایی‌ها به محبوبیت زیادی رسید. ادواردو بعد از ۲۰۱۴ هم بازیگری کرد ولی علاقه‌اش بیشتر به کارگردانی بود و بعد از ساختن چند فیلم کوتاه، فیلم بلندش را با عنوان «پوست‌ها» در سال ۲۰۱۷ ساخت. با توجه به پوشش متفاوت این هنرمند چندان تعجبی ندارد که بدانیم فیلمش هم درباره ظاهر افراد است. اغلب فیلم‌ها به ما یادآوری می‌کنند که زیبایی یا زشتی ظاهری سطحی‌اند اما ادواردو با روش سرگرم‌کننده‌ای این موضوع را به تصویر کشیده بود. این هنرمند جوان اسپانیایی در بیست و پنج سالگی، این فیلمش را درباره کسانی ساخت که تفاوت‌های فیزیکی با دیگران دارند ولی در جستجوی جایگاه خودشان در جهان هستند.

این تفاوت‌ها خیلی شدید و به نظر بعضی‌ها آزاردهنده بود. مثلا زنی با صورت کاملا کج یا دختری که بدون چشم متولد شده بود. ادواردو کازانوا درباره ظاهر شخصیت‌های فیلمش در مصاحبه‌ای گفته بود: «چیزی که برای من مهم است، بیرون شخصیت‌ها نیست، درونشان است. وقتی کسی از چیزی آزرده می‌شود، به این دلیل است که چیزی را که می‌بیند، قبول نمی‌کند. من هیچ‌کدام از شخصیت‌هایم را قضاوت نمی‌کنم. آن‌ها را همان‌طور که هستند نشان می‌دهم.» براساس همین گفته‌های ادواردو این نتیجه‌گیری دور از ذهن به نظر نمی‌رسد که شاید یکی از هدف‌های او از ساختن فیلمش این بوده که شخصیت‌هایی با ظاهر فیزیکی خیلی عجیب را برای دقایقی طولانی جلوی چشم تماشاگران نمایش بدهد که بعد از مدت زمانی، این ظاهر حداقل کمی عادی شود و برای تماشاگران دنیای این آدم‌ها و داستان‌هایشان در درجه اول اهمیت قرار بگیرد.