کپی‌کاری یا بازطراحی؟ شباهت جالب لباس جنیفر لارنس به لباس دیگر ستاره مشهور

لباس فرانسیس پولنک خاطره‌ای است که در تار و پود پارچه چین خورده و محبتی است که در قالبی معمارانه تا شده است. این پیراهن شگفت‌انگیز به رنگ کرم، نخستین بار توسط موسیو کریستین دیور برای کالکشن اوت کوتور بهار ۱۹۵۰ طراحی شد و نام آن از دوست نزدیکش، آهنگساز شهیر، فرانسیس پولنک گرفته شد.

این پیراهن زیبا و چشم‌نواز، با یقه‌ای منحنی و گلبرگ‌هایی به سبک اوریگامی که همچون نت‌های موسیقی بر تن لباس جاری شدند، یکی از شاعرانه‌ترین خلق‌های خانه مد «دیور» به شمار می‌رود و همچنان نیز بسیار مورد توجه است. نسخه اصلی این لباس در نمایشگاه «طراح رؤیاها» به نمایش گذاشته شده و این حس را تداعی می‌کند که در برابر یک نامه‌ی عاشقانه‌ی مهر و موم‌شده با ابریشم قرار گرفته‌اید. موسیو دیور لباس طراحی می‌کرد، اما در واقع ادای احترامش را به نمایش می‌گذلشت؛ با احساسی عمیق، دقتی مثال‌زدنی و جاودانه.

این لباس بیش از یک بار روی فرش قرمز جشنواره کن درخشیده است. ماریون کوتیار در سال ۲۰۱۴ نسخه‌ای بازطراحی‌شده از آن را که توسط راف سیمونز خلق شده بود، به تن کرد؛ برداشتی مدرن با چین‌خوردگی‌های زاویه‌دار و پژواک‌های نرم و ملایم از نسخه‌ی اصلی. ماریا گراتزیا کیوری نیز روح این لباس را در کالکشن اوت کوتور بهار ۲۰۱۷ دمید؛ در قالب لباسی با لایه‌های نامتقارن و نمادهایی درخشان که میان چین‌ها پنهان بودند؛ گویی رازهایی که با حرکت لباس آشکار می‌شدند.

و سپس جنیفر لارنس در جشنواره کن سال ۲۰۲۵، با لباسی که بازسازی وفادارانه‌ای از نسخه‌ی اصلی بود و گویا لحظه‌ای بود که زمان متوقف شد. پارچه همان‌گونه حرکت می‌کرد و نور، همان نت‌ها را می‌نواخت. با این‌ حال، هیچ‌یک از این نسخه‌ها جای نسخه‌ی اصلی را نمی‌گیرد. نسخه اصلی لباس همیشه مقدس باقی می‌ماند، می‌آموزد و بازمی‌گردد، نه برای شگفت‌زده کردن، بلکه برای آن‌که به ما یادآوری کند احترام چگونه جلوه می‌کند.