برید کنار که کلیپس‌های خرچنگی دوباره به دنیای مد و فشن برگشتند

گیره موی خرچنگی برای مدت‌ها به‌عنوان نمادی از عجله و شلختگی یک زن خانه‌دار که زمانی برای درست کردن موهایش ندارد در کلیشه‌های سینمایی استفاده می‌شد، اما همین گیره‌ی نه‌چندان خوش‌نام به میز آرایش جوان‌ها برگشته، همراه یک پیام مهم برای بازپس‌گیری اعتبار ازدست‌رفته.

گیره خرچنگی که در ایران به «کلیپس» مشهور است، برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ میلادی به‌عنوان ابزاری کاربردی برای نگه‌داشتن سریع و آسان موها وارد بازار شد. طراحی فنردار و دندانه‌دار آن باعث می‌شد حتی موهای بلند و حجیم هم به‌راحتی مهار شوند. در ابتدا بیشتر استفاده خانگی داشت و یک ابزار به در بخور برای جمع‌کردن موها در زمان انجام آرایش بود.

در دهه ۹۰، گیره‌های بزرگ وارد فرهنگ عمومی شدند. چند عامل باعث این اتفاق شد: مدل‌های موی شُل و طبیعی رایج شده بود و سریال‌های معروف مثل «دوستان» (Friends)، شخصیت‌هایی داشتند که به‌طور روزمره از کلیپس استفاده می‌کردند.

این کلیپس‌ها با سبک‌های ساده، تی‌شرت‌ گشاد، شلوار جین و کفش کتانی ترکیب می‌شدند و نشانگر سبک راحت و شیک زنانه در آن دوران بودند. در دهه ۲۰۰۰، کلیپس‌های بزرگ به‌تدریج کنار گذاشته شدند، چون مدل‌ موی صاف مد شد و گیره مو بیش از حد «دم‌دستی» یا «خانگی» بود.

از حدود سال ۲۰۱۸ به بعد، گیره خرچنگی با طراحی‌های ساده، فانتزی یا حتی لوکس دوباره محبوب شد. دلایل این بازگشت، به محبوبیت مد دهه ۹۰ مربوط بود. این گیره‌ها نماد بی‌تکلفی، سادگی و زنانگی بدون تلاش اغراق‌آمیز در نظر گرفته شدند. همین‌طور در دوران قرنطینه کرونا، مردم دوباره سراغ ابزارهای راحت و سریع برای جمع‌کردن مو رفتند.