لباس‌ها در این فیلم دقیقا مشابه نسخه اصلی طراحی شده‌اند؛ آنا د آرماس بلوند واقعی است!

بعد از انتشار عکس‌های آنا د آرماس، بازیگر نقش مرلین مونرو در فیلم “بلوند”، اهمیت طراحی لباس در بازسازی شخصیت، بیش از پیش به چشم آمد.

در ساخت این فیلم، هدف این بود که آنا د آرماس تا حد ممکن شبیه نورما جین مورتنسون، معروف به مرلین مونرو، شود و از طراحی لباس به عنوان ابزاری برای ساخت ظاهر، به خوبی استفاده شد.

جنیفر جانسون، طراحی که پیش از این نیز برای طراحی لباس فیلم «من، تانیا!» برنده جایزه اسکار شده بود، لباس‌های نمادین مرلین مونرو را با کمک جوز بلو، الگوساز موفق کمپانی وسترن کاستوم که یکی از مطرح‌ترین شرکت‌های طراحی لباس هالیوود است، طراحی کرد.

جانسون در مصاحبه‌ای گفته است که در طراحی لباس‌های مرلین، جزئیات بسیار مهم بود. تزئینات لباس و جنس پارچه باید به درستی انتخاب می‌شد تا در عین شباهت به لباس اصلی، انعطاف لازم را برای بازی آنا دارا باشد.

او همچنین به این موضوع اشاره کرد که کپی کردن صرف کار راحتی‌ست اما کافی نیست و برای بازسازی شخصیتی محبوب مثل مونرو باید لباس او را به گونه‌ای طراحی می‌کردم که حس زنده بودن را به مخاطب هدیه کند.

در ادامه به بررسی و تطبیق استایل‌های اصلی مونرو و استایل‌های بازسازی شده‌ی آنا د آرماس می‌پردازیم:

پیراهن سفید مونرو در «فیلم خارش هفت ساله»

در سکانسی از فیلم خارش هفت ساله که شاید بتوان آن را به یاد ماندتی‌ترین سکانس از مونرو دانست، روبروی ایستگاه مترویی در نیویورک، مرلین مونرو با پیراهنی سفید و پر چین ظاهر شد.

به عقیده جانسون، این لباس یکی از جذاب‌ترین لباس‌های بازآفرینی شده است که حدود ۳۶متر پارچه را برای ایجاد چین‌های آن استفاده کردند.
همچنین دو ست لباس زیر، مشابه با لباس زیرهایی که مونرو استفاده می‌کرده است برای این استایل دوخته شد.

لباس صورتی مونرو در فیلم «نیاگارا»

لباسی که مونرو در صحنه‌هایی از فیلم نیاگارا به تن داشت، در سال ۱۹۵۳، توسط دوروتی جیکینز طراحی شد. او خود طرح این لباس را، که یقه‌ای نسبتا باز داشت و با گره‌ای ساده میان سینه‌ها جمع شده بود، بسیار مدرن و جالب توجه می‌دانست.
گفته می‌شود آرماس، پس از پوشیدن این لباس، چنان در نقش خود فرو رفت که بدون داشتن گریم و کلاه‌گیس، شروع به اجرای آهنگی به شیوه‌ی مونرو کرد.

لباس سرخابی مونرو در فیلم «جنتلمن‌ها، بلوندها را ترجیح می‌دهند»

جانسون در مورد طراحی این پیراهن می‌گوید :«با مطالعه کتابی در مورد استایل‌هایی که ویلیام تراویلا برای مونرو طراحی کرده بود، متوجه شدم که او از نمد میز بیلیارد در دوخت لباس استفاده کرده تا علاوه بر ایستایی لازم، راحتی در لیز خوردن از پله‌ها را برای اجرای آهنگ به مونرو ببخشد.

با توجه به گرمای کلاه‌گیس و سنگینی آستر، من در طراحی این پیراهن از نمد سبز استفاده نکردم ولی برای بازسازی دقیق حرکات آنا، پارچه‌ی کتان در قسمت پشت لباس به ما کمک کرد.»

لباس گل رز مونرو در فیلم «چیزی برای بخشیدن»

در روزهای پایانی فیلم‌برداری بلوند، برای بازسازی لباس گل رز مونرو که از قسمت پشت باز است، جانسون با همکاری یک طراح، پارچه را از ابتدا طراحی و چاپ کرد و قسمت‌های برش را دقیقا مشخص کرد تا بتواند این پیراهن را عینا مشابه لباس اصلی در بیاورد.

لباس مونرو در رژه‌ی مراسم بانوی شایسته‌ی آمریکا

در تصویری که از فیلم بلوند منتشر شده، د آرماس را در لباسی مشکی با یقه‌ی سفید می‌بینیم. مونرو چنین لباسی را برای رهبری رژه در مراسم بانوی شایسته آمریکا پوشیده بود. این مراسم در سال ۱۹۵۲ در آتلانتیک سیتی برگزار شد.

لباس اصلی یقه‌ای باز داشت و کمربند لباس با نشان مارشال تزئین شده بود. تیم طراحی لباس فیلم بلوند، به زیبایی این استایل را، البته با یقه‌ای بسته‌تر برای آنا د آرماس بازسازی کردند.

لباس شنای مونرو در روز استقلال آمریکا

د آرماس در مایوی دکلته، از اولین تصویرهایی‌ست که پس از اعلام ساخت فیلم بلوند دیدیم. مونرو این لباس شنا را در ۴ جولای ۱۹۵۳، بر تن داشت. در تصویر به جام مانده از آن روز، مرلین را در حالی می‌بینیم که لباسی دکلته با پارچه‌ای روشن و براق را با کمک دستیار لباس به تن می‌کند.

کت وینتیج مونرو از جنس خز راسوی سفید

در استایل ‌های مونرو، کت‌های خز یکی از عناصر پرتکرار به حساب می‌آمدند.

مونرو با بازی عالی و درخشانی که در فیلم بعضی‌ها داغشو دوست دارن ارائه کرد، توانست جایزه‌ی بهترین بازیگر زن فیلم کمدی موزیکال گلدن گلوب را به دست آورد. او در این مراسم با کتی از خز راسوی سفید ظاهر شد که پیراهنی سفید در زیر آن به تن داشت. تیم جانسون زمان و بودجه‌ی لازم برای طراحی و دوخت هر کدام از لباس‌ها را نداشتند. از این رو، دستیار صحنه در زمانی که اعضای تیم فیلمبرداری منتظر آماده شدن این لباس بودند، مسئول مراقبت از د آرماس بود.

گرمای کالیفرنیا و گریم‌های سنگین کار این بازیگر را سخت می‌کرد اما صبر نتیجه‌ی دلنشینی داشت و این لباس به بهترین نحو بازسازی شد.

استایل‌های روزانه‌ی مونرو

جانسون با مراجعه به کاتالوگ گسترده‌ای شامل استایل‌های مونرو، لباس‌های روزمره‌ی او را نیز بازسازی کرد. شلوارهای کشی، لباس‌های تک رنگ و بدون طرح و پارچه‌های چارخونه، از المان‌هایی بودند که در بازسازی استایل‌های روزمره‌ی مونرو به کار گرفته شد.

به طور کلی سبک مینیمال در استایل مرلین مونرو مشهود بود و در بسیاری از فرش قرمزها، مونرو از طراحانی که با او همکاری می‌کردند، لباس قرض می‌گرفت. البته مونرو بر خلاف لباس، در مورد جواهرات بسیار حساس بود و الماس را به عنوان سنگ قیمتی موردعلاقه در اکثر استایل‌هایش به کار می‌برد.

تیم جنیفر جانسون برای بازسازی جواهرات در استایل شخصیت‌های فیلم بلوند، جواهرات عتیقه کاترین دونو را که بسیار شبیه به جواهرات مونرو بودند به امانت گرفت.