گریم باورنکردنی بازیگران سینما شبیه به شخصیت اصلی

چند بار تا به حال موقع دیدن یک فیلم با خودتان گفته اید: «اُه نگاه کن! با آدم اصلیه مو نمی‌زنه؟!» یا اصلا شده که فیلمی را ببینید که نتوانید بازیگرش را تشخیص بدهید و بعد که اسمش را بخوانید به چشم‌هایتان شک کنید؟! این اتفاق نه خیلی زیاد اما در سینما کم نیست. حالا یا کار گریم بوده و یا شباهت بازیگر به نقشی که داشته. هر چند اولی شاخ غول شکستن است و دومی شاخ غول را کج کردن به اضافهتمرین‌های عجیب و غریب، طراحی لباس هوشمندانه، تغییرهای جسورانه بازیگرها و عشق گریمورها به کارهایشان. نمونه‌اش این ۶ مورد که می‌بینید.

ال فانینگ در نقش میشل کارتر

اخیرا تصاویری از ال فانینگ در سریال from Plainville منتشر شده و گریم ال فانینگ در نقش میشل کارتر، بسیار مورد بحث قرار گرفته است. ال فانینگ، بازیگر ۲۳ ساله در این سریال که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده در نقش میشل کارتر، دختری که به جرم قتل دوست پسرش محاکمه شد بازی میکند. گفته می‌شود این سریال امسال منتشر خواهد شد.

اِما کورین، پرنسس دایانای گردن کج

فصل چهارم سریال «تاج» بیشترش درباره زندگی پرنسس دایانا بود و اتفاقا یکی از پرطرفدارترین فصل‌های این سریال بود. اِما کورین در نقش پرنسس بازی می‌کرد و برای اینکه به خوبی از عهده این نقش بربیاید مربی حرکت و شخصیت داشت که با او تمرین می‌کرد. کج نگاه داشتن سر، نگاه کردن به بالا و چطوری ایستادن در میان جمعیت چندتا از این تمرین‌ها بود. از شباهت که بگذریم؛ گریم و لباس‌ها هم خیلی کمک کرده بودند تا پرنسس دیانای محبوب زنده شود! مثلا عکس دایانا با لباس آبی مربوط به زمانیست که نوزده سال داشت و پرنس چارلز ۳۲ سال و بعد از شش ماه قرار گذاشتن‌های پنهانی در ۲۴ فوریه ۱۹۸۱ نامزدی شان را اعلام کردند که بازسازی این ماجرا در سریال، خیلی خیلی نزدیک به اتفاق اصلی است.

ناتالی پورتمن، بیوه کندی

ناتالی پورتمن در فیلم «جکی» نقش بانوی اول آمریکا و بیوه کندی را بازی می‌کند. این درام بیشتر درباره روزهای بین ترور جان. اف. کندی و تشییع جنازه او است. پورتمن درباره این نقش گفته: «هر ویدئویی را که می‌توانستم دیدم، هر کتابی را که می‌شد خواندم و نوارهای صوتی مصاحبه‌های ژاکلین کندی را گوش دادم.» هر چند آن‌ها خیلی به هم شباهت ندارند ولی طراحی لباس، حالات و حرکات پورتمن در بعضی لحظات این فیلم آن‌ها را خیلی به هم شبیه کرده. یکی از این صحنه‌ها مربوط می‌شود به همان روز ترور کندی که ژاکلین کت و دامن صورتی پوشیده و در لحظه ترور هم این لباس تنش بوده. او تا وقتی به خانه‌اش در کاخ سفید برگشت این لباس را عوض نکرد با اینکه خون همسرش روی لباس ریخته بود. در سال ۱۹۶۲ هم بانوی اول آمریکا میزبان یک تور تلویزیونی از کاخ سفید بود. اگر چه این برنامه سیاه و سفید پخش می‌شد اما عکس‌های مطبوعاتی نشان می‌دهند که او کت و دامن قرمز گیلاسی پوشیده بوده.

فیس آف کریستین بیل

کریستین بیل معروف است که برای رسیدن به نقش های‌اش کارهایی می‌کند تا اندام و فیزیک‌اش شبیه آن نقش شود. او برای فیلم the machinist حدود سی کیلو وزن کم کرد و در فیلم «معاون» که درباره زندگی دیک چنی بود؛ تغییر ظاهرش به حدی زیاد بود که عکس‌های صحنه با عکس‌های اصلی اشتباه می‌شدند! البته طراح گریم این فیلم گرگ کانوم بود که سه بار برنده جایزه اسکار شده. گانوم در یک مصاحبه گفته بود: «بیل برای شباهت به چنی در سال‌های آخر عمرش مجبور شد از پروتز پیچیده‌ای استفاده کند که گردن، گونه‌ها و چانه‌اش را می‌پوشاند. او قبلا هرگز از پروتز استفاده نکرده بود بنابراین در این مورد خیلی بدبین بود اما وقتی پروتزها را گذاشتیم خوشحال شد و متوجه شد که واقعا می‌تواند صورتش را حرکت بدهد.» او در مورد بینی بیل هم گفته: «او یک فرورفتگی کوچک کنار بینی‌اش دارد و ما آن را کمی پهن‌تر و نوک بینی‌اش را کمی بلندتر کردیم. بعد از فیلمبرداری قسمت‌های ۲۱ سالگی چنی، کریستین هر روز سرش را می‌تراشید و ما می‌رفتیم با گریم زیادی سرش را آرایش می‌کردیم تا کاملا تاس به نظر بیاید. البته کل صورت هم باید گریم می‌شد. من هم از ماسک گریس-کائوچویی مخصوصی استفاده کردم که خیلی خوب گریم را نگه می‌داشت و شفافیتی به آرایش می‌داد که واقعی به نظر می‌رسید. از رنگ‌های مختلف استفاده می‌کردم. آخرین کاری که باید انجام می‌دادم این بود که رنگهای قرمز را به صورتش بزنم تا طبیعی به نظر برسد. برای تکمیل این ظاهر، کلاه گیسی طراحی شده بود که قسمت بالایی سر بیل را کمی پهن‌تر نشان بدهد تا بیشتر شبیه دیک چنی باشد. در مجموع با کاری طاقت فرسا روبرو بودیم که تقریبا هر بار سه و نیم تا چهار ساعت طول می‌کشید. گاهی اوقات هم در یک روز به دو گریم کاملا متفاوت نیاز بود که مربوط به سنین مختلف چنی می‌شد. من خیلی نگران بودم که کریستین خسته شود ولی او هیچ‌وقت مشکلی نداشت و حتی وقتی داشتیم گریمش می‌کردیم عکس‌ها و ویدئوهای چنی را تماشا می‌کرد.»

نقاشی کردن چرچیل روی‌گری اولدمن

گری اولدمن در فیلم «تاریک‌ترین ساعت» نقش چرچیل را داشت و همه تشویق و تمجیدهای فیلم را هم از خودش کرد! کهنه‌کار بازیگری که بعد از سی سال فعالیت حرفه‌ای بالاخره برای اولین بار نامزد بهترین بازیگر مرد شد. اما اولدمن چطور تا این حد به چرچیل شباهت پیدا کرد؟ خودش می‌گوید: «وقتی اولین بار با تهیه کننده و کارگردان فیلم قرار گذاشتم به آن‌ها گفتم ما که در مورد فیل در اتاق تاریک صحبت نمی‌کنیم، من هیچ شباهتی به چرچیل ندارم. نمی‌دانم این کار چطور انجام می‌شود اما تنها کسی که می‌تواند از عهده این کار بربیاید کازوهیرو تسوجی است. که معجزه می‌کند. در فیلم چگونه گرینچ کریسمس را دزدید؟ جیم کری را به گرینچ تبدیل کرده بود.» اما یک مشکلی بود؛ تسوجی چند سالی بود خودش را از این کار بازنشسته کرده و مجسمه‌سازی می‌کرد. اولدمن که قبلا تسوجی را دیده بود، خودش به او ایمیل می‌زند: «اگر تو بله بگویی این فیلم را می‌سازند.» تسوجی می‌گوید: «هیچ‌وقت این فرصت را نداشتم که روی یک فیلم عالی، با یک بازیگر بزرگ در یک داستان جدی کار کنم و پیشنهاد را قبول می‌کنم. تسوجی شش ماه تست گریم انجام می‌داده اما این دو نفر انقدر باهم تفاوت داشتند که به نتیجه نمی‌رسیده تا اینکه هر علامت و لکه‌ای را با دست نقاشی می‌کند و کلاه گیس اولدمن را از موهای نوزادان می‌سازد تا تارهای مو خیلی نازک باشند. اولدمن هم در نهایت روزانه چهار ساعت روی صندلی گریم می‌نشسته و کار برداشتن پروتزها و پاک کردن کامل گریم هم یک ساعت طول می‌کشیده!

پیر شدن ادی ردمین با استیون هاوکینگ

ادی ردمین در فیلم «تئوری همه چیز» که نقش استیون هاوکینگ را بازی می‌کرد. ردمین و طراح صحنه، لباس و گریم کاری کردند که تماشاگران تغییرات هاوکینگ را از زمانی که یک دانشجوی سالم ۲۱ساله بود تا پیرمردی را که به دلیل بیماری نورون حرکتی از نظر جسمی تقریبا کامل از کار افتاده؛ باور کنند. طراح گریم این فیلم روش جالبی هم داشته: «شکل سر ادی را ساختم تا ببینم به چه قطعاتی نیاز دارد. چند قطعه خیلی ظریف ساخته بودم. به عنوان مثال گوش ساختم چون باید مقیاس صورت را تغییر می‌دادم. اوایل کار همیشه گیره‌هایی پشت گوش ادی بود تا کمی گوش‌ها بیرون بیایند. در نیمه راه، لبه‌های گوش و قطعات مختلف دهان را اضافه کردیم. برای اینکه ادی استخوانی‌تر به نظر برسد در اواخر کار شانه‌های مصنوعی، کاسه زانو و حتی دست مصنوعی هم ساختیم و لباس‌ها و ویلچرش را بزرگتر کردیم، تا ادی در آن‌ها کوچک‌تر به نظر بیاید.»

برداشتن خال واقعی سارا پلسون

برسیم به سارا پلسون در سریال «مردم علیه او. جی. سیمپسون: داستان جنایی آمریکایی». سارا در نقش مارسیا کلارک خیلی مورد توجه منتقدان و مخاطبان عادی تلویزیون قرار گرفت. سختی کار این بازیگر و قدرت او وقتی بیشتر مشخص می‌شود که بدانیم فیلمبرداری این سریال و مجموعه تلویزیونی «داستان ترسناک آمریکایی: هتل» که پلسون در آن هم نقش مهمی ایفا می‌کرد، همزمان بودند. بنابراین امکان گریم سنگین وجود نداشت. طراح گریم این سریال گفته: « خال واقعی سارا را برداشتیم. تا جایی که می‌توانستم تفاوت‌های ظریف مارسیا را به او دادم. خط لب، خط گونه، شکل چشم و ابرویش را تغییر دادم. ابروهایش را خیلی نازک کردم. سارا هم قبول کرد چون من تقریبا سیزده سال با او روی شخصیت‌های مختلف کار کردم. او می‌داند که با آرایش صورت و مو تا چه حد می‌تواند تغییر کند. همیشه به من ایده می‌دهد تا ترفندهای جدید داشته باشم. سارا عاشق شخصیت‌هاست و اینکه همه چیز درست باشد.