سینما با لباس‌های این طراحان مد مشهور، زیباتر میشد

لباس‌ها نقش بزرگی در استقبال از فیلم‌ها دارند، این لباس‌ها هستند که دوره، فضای فیلم و همچنین ژانر آن را تعیین می‌کنند و به همراه بازیگری که لباس را می‌پوشد به کاراکتر مورد نظر فیلم جان می‌بخشند و شخصیت داستان را از حالت انتزاعی خارج کرده و به واقعیت نزدیک می‌کنند.

این طراحان از هیوبرت دی ژیوانچی گرفته تا کوکو شنل برخی از خیره کننده‌ترین استایل‌ها را روی پرده سینما به تصویر کشیدند. در این مطلب از مجله لافیسیل به معرفی چند طراح نامی لباس می‌پردازیم که مهارت و خلاقیت خود درعرصه مد را دراختیار صنعت فیلم سازی قرار دادند.

میوچا پرادا – گتسبی بزرگ 2013

میوچا پرادا – مدیر خلاق خانه مد پرادا و فروشگاه‌های لباس و اکسسوری زنانه میو میو- به همراه کاترین مارتین، طراح لباس – برنده جوایز طراحی لباس از آکادمی – با کارگردان فیلم گتسبی بزرگ، باز لورمن، 40 لباس مختلف را از آرشیو پرادا و میو میو انتخاب کردند تا برای فیلم روی این مجموعه کار کنند. بنابراین لباس‌هایی که شخصیت‌های فیلم می‌پوشیدند طرح بازسازی شده‌ای از مدل‌های موجود بود. به عنوان مثال پیراهن زیبایی که دیزی در مهمانی گتسبی پوشید، لباسی کریستالی بود که از شوی لباس بهاره – تابستانه 2010 پرادا الهام گرفته شده بود.

مجموعه‌ای که آن‌ها پدید آوردند یادآور تاثیرات اروپایی‌ها بر مردم ثروتمند سواحل شرقی در دهه 20 است. تصویر دختری آزاد (فلپر) با جامه‌های ابریشمی و لباس‌هایی فاخر که با چین، منجوق، کریستال و پولک آراسته و گلدوزی شده بودند را زنده کردند.

میوچا پرادا – رمئو و ژولیت 1996

طراحی لباس ایتالیایی فیلم گتسبی بزرگ اولین همکاری پرادا با کارگردان لورمن نبود. پرادا در سال 1996 در طراحی لباس فیلم رومئو و ژولیت که اقتباسی از رمان شکسپیر بود نیز موثر واقع شد.

طراح لباس فیلم، کیم بارت برای ایجاد دو کاراکتر اصلی از پرادا کمک گرفت. بدین ترتیب برای سکانس مهمانی کلر دینز با لباس سفید با بال‌های فرشته و دی کاپریو با کت و شلوار آبی، پیراهن سفید و کراوات گلدار صورتی ظاهر شدند.

هوبرت دی ژیوانچی – صبحانه در تیفانی 1961

بدون شک پیراهن ساتن مشکی و بدون آستین آدری هپبورن که در سکانس معروف فیلم رمانتیک – کمدی صبحانه در تیفانی در سال 1961 بر تن دارد، در حالی که از تاکسی زرد رنگ پیاده شده است و قهوه و کروسان در دست دارد و به ویترین جواهرفروشی خیره شده، یکی از شناخته شده‌ترین لباس‌های ژیوانچی است.

پس از رونمایی کوکو شنل از این لباس بر تن آدری، این لباس به یکی از تاثیرگذارترین لباس‌ها درتاریخ طراحی و مد لباس قرن بیستم به حساب می‌آید.

در طول فیلم نسخه اصلی که از لباس آدری کوتاه‌تر بود هرگز پوشیده نشد. در حال حاضر این نسخه در آرشیو خانه ژیوانچی قرار دارد و کپی دیگری از این لباس در موزه پوشاک مادرید جای داده شده است.  سومین نسخه نیز در حراج 2006 کریستی به قیمت 923,187 دلار فروخته شد.

این لباس همچنان تاثیر جاودانه‌ای بر دنیای مد امروزی دارد، آن چنان که ناتالی پورتمن نیز نسخه اصلی این لباس را برای عکس کاور مجله مد هایپر بزار در نوامبر 2006 پوشید.

پیر بالمین – و خداوند زن را آفرید 1956

پیر بالمین طراحی لباس بسیاری از ستاره‌های سابق هالیوود از جمله کاترین هپبورن، سوفیا لورن و جین فوندا انجام داده است. از ماندگارترین طراحی لباس‌های او می‌توان به استایل‌های بریژیت باردو در فیلم و خداوند زن را آفرید ساخته ساجر وادیم اشاره کرد. استایل کاراکتر بریژیت – ژولیت هاردی – محسورکننده و در عین حال معصوم بود. این استایل‌ها منحصر به ژولیت هاردی نبود، بلکه نمایشی از جذابیت های دهه های 50 و 60 میلادی است.

لباس‌هایی که بالمین برای این فیلم تدارک دید نه از انبوه لباس‌های مجلل بود و نه از لباس‌های پر زرق و برق مجلسی، بلکه پیروی از لباس‌های غیر رسمی و روزمره بود که در دهه 50 میلادی محبوب بودند.

بالمین بدون اینکه از لباس‌های لختی در استایل شخصیت ژولیت استفاده کند با یک پیراهن ساده و لباس قرمز چسبان با آن خطوطی که روی کمر قرار گرفته است زیبایی فرم بدن زنانه را با مهارت به تصویر کشیده است و نقش باردو را شخصیتی آزاده و قدرتمند مجسم می‌کند.

کوکو شنل – سال گذشته در مرینباد 1961

گابریل شانل طراحی لباس دلفین سیریگ در فیلم سال گذشته در مرینباد ساخته آلن رنیاز برعهده داشت. با دیجیتالی شدن فیلم و بازسازی نگاتیوهای اصلی آن به کمک شنل، لباس‌ها بار دیگر امتحان خود را پس دادند.

رنیاز می‌خواست لباس‌ها طوری باشند که فقط برای نقش طراحی نشوند و الگویی برای عموم مردم باشد و به جای افزایش جذابیت و مدرن بودن، لباس‌ها جایی در کمد لباس‌ها پیدا کنند.

گابریل شنل مجموعه‌ای از اوت کاچوار – انجمن خیاطی لباس‌های زنانه در فرانسه – را معرفی کرد که نماینده مد در آن زمان بودند. لباس‌هایی که ترکیب استایل‌های دهه 20 و 60 میلادی و در نمایش مد جدید پیشرو بقیه بودند؛ لباس‌هایی از ابریشم، لایه های ظریف توری و پرهای درهم. لباس‌های مشکی هم مثل هر زمان دیگری باید در ترکیب شنل حضور داشته باشد.

ایو سن لوران – زیبای روز (1967)

لوئیس بونوئل کارگردان فرانسوی، ایو را به عنوان طراح لباس کاترین دنوو در نقش سورین سریزی برای فیلم Belle Du Jour (1967) انتخاب کرد.  درست ۶ سال بعد سن لوران برند خود را تاسیس کرد و به سبک‌ها و استایل‌های سیلوئت برای کاترین  لباس طراحی کرد تا جایی که کاترین دنوو سمبل برند او شد. ای سبک شامل کت‌های ارتشی پشمی، کت چربی آراسته شده با خز، لباس‌های بازی تنیس و لباس‌های کلوش است که از بالا تنگ و از پایین گشاد می‌شوند.

دنوو در ابتدا به پوشیدن دامن‌های کوتاه که در آن زمان مد بود تمایل داشت. اما در  نهایت پیراهن‌هایی با دامن متوسط تا بالای زانو انتخاب کرد. این انتخاب او به خاطر اطمینان از این بود که جلوه بصری فیلم مختص زمان خود نباشد.

این سبک به قدری خوب که با گذشت چنده دهه از آن هنوز رایج است. همکاری خوب کارگردان و طراح نتیجه بی نظیری داشت. کارگردان به ایو فرصت داد تا دنباله‌ای از سبک کلاسیک مدرن را به  اجرا بگذارد تا همفکری آن‌ها به شیوه سورئالیسم فیلم کمک کند. طراحی لباس‌ها دو کارکتر متفاوت دنوو را به صورت حرفه‌ای کنار هم قرار داده‌اند.

لوران با انتخاب این استایل نقطه عطفی درسبک خود رقم زد. این استایل شامل کت سافاری با تناژ رنگ شنی و جیب‌های پاکتی،  بدون زیپ و اپل و کمربندی از زنجیر طلایی بود که در دهه 60 علاقمندان زیادی پیدا کرد. کت چرمی که دنوو با آستین بافت پوشید نیز از عناصری هستند که امروزه هم کاربرد دارند.

کریستین دیور – ترس از صحنه 1950

کریستین دیور به محض این که کلکسیون خود را در فوریه سال 1947 رونمایی کرد، ستارگان هالیوود را به شدت تحت تاثیر قرار داد. تا جایی که مارلن دیتریش بازیگر آمریکایی – آلمانی که محبوب‌ترین ستاره سینما و موسیقی دوران بود، به هنگام مذاکره برای بازی در فیلم هیچکاک گفت: ” اگر دیور نباشد، دیتریش نیست”.

این همکاری وقتی به بار نشست که دیور برای دیتریش در نقش شارلت اینوود کمدی از لباس‌های چشم نواز، دلپسند و مدرن آماده کرد. استایل‌ها و دوخت‌هایی که پس از دوره جنگ جهانی دوم نیز به عنوان ظاهر جدید دیور باقی ماند؛ از نشانه‌های این نوع سبک می‌توان تنگ بودن کمر پیراهن‌ها تا جایی که عرض شانه‌ها و پایین تنه نسبتا اغراق آمیز جلوه کنند و لباس‌هایی با دامن‌های بلند و شیک هستند.