داستان تاریخ لباس مردان در صد سال اخیر، داستانی شگفت‌انگیز و طولانی! (قسمت دوم)

اگر همراه همیشگی «چی بپوشم» باشید، حتما می‌دانید که ما داستان تاریخ تحول لباس آقایان و خانم‌ها را در صد سال اخیر آغاز کرده‌ایم و در هر مطلب، دو دهه را بررسی می‌کنیم. در این مطلب هم که مربوط به داستان تاریخ لباس آقایان است، دو دهه دوم ۱۹۰۰ را باهم مرور می‌کنیم.

از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۹

در روز ۲۴اکتبر سال ۱۹۲۹، اقتصاد دنیا فروپاشید و صنعت مد و فشن هم همراه سایر صنایع به پایین کشیده شد و از آنجا که کارخانه‌ها قادر به تامین هزینه‌های کافی برای دوخت لباس‌ها نبودند، به‌ناچار تغییراتی در کت‌وشلوار مردانه ایجاد کردند و بدین ترتیب، کت‌وشلواری با عنوان «سوپرمن» محبوبیت زیادی پیدا کرد؛ شانه‌های عریض از کت‌‌های قدیمی حذف شد (همینطور اپل)، کمر کت باریک شد و شلوارها مخروطی (هرچه به‌سمت پایین می‌آمد، تنگ‌تر می‌شد). دلیل باریک کردن کمر کت‌ها، مصرف کمتر پارچه بود، به‌همین دلیل یقه را کمی عریض‌تر درست می‌کردند تا حالت مردانه کت حفظ شود. ازطرفی به‌دلیل وضعیت معیشتی مردم و شیوع ناامیدی دربین عموم جامعه، دیگر کسی از رنگ‌های روشن استفاده نمی‌کرد و لباس‌ها با رنگ‌های خنثی مثل سیاه، طوسی و خاکستری دوخته می‌شدند. پارچه‌های پشمی، تویید، فلانل و لینن نیز جزو پارچه‌های محبوب بود. شلوارها نیز پلیسه‌های بزرگ بالا تا پایین داشتند.

استایل جوانان کالجی آن دوره

در این دوره، پولوشرت و بوش شرت (پیراهن آستین کوتاهی که در قسمت جلویی، چهار جیب دارد)، درمیان جوانان بسیار محبوب شد و جای پیراهن‌های یقه‌دار و دکمه‌دار را گرفت. جوانان این دوره، سوییشرت‌های قدیمی را رفو می‌کردند و به‌عنوان مد جدید دوباره استفاده می‌کردند. کلاه‌های لبه‌دار و کفش‌های آکسفورد نیز جزو آیتم‌های محبوب به‌شمار می‌آمدند. کفش‌های اسپرتی مثل لوفر نیز در دهه سی رواج پیدا کرد، اما در آن زمان، مردان بیشتر از آن در منزل یا در هنگام رویدادهای ورزشی استفاده می‌کردند. استفاده از جوراب‌های راه‌راه و چهارخانه نیز در این دوران رواج پیدا کرد. انواع کلاه‌های لبه‌دار (کلاه‌هایی شبیه به کلاه بره مردانه) در آن زمان بر سر مردان دیده می‌شد.

سال‌های آخر دهه سی، سال‌های رواج استایل گنگستری و کت‌وشلوار زوت بود؛ کتی بلند و گشاد با آستین‌های گشاد، همراه با شلوار گشادی که در قسمت کمر تنگ می‌شد و اکسسوری‌هایی مثل گردنبندهای زنجیری بلند (گاهی تا زانو) به آن اضافه می‌شد و گاهی نیز کلاهی که با پر آراسته شده بود، این استایل را همراهی می‌کرد. این استایل، محبوب قشر خاصی از جوانان آن دوره بود.

آیتم‌های ترند: کلاه لبه‌دار Ivy Cap و کت‌وشلوار زوت

از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹

برخی دهه ۴۰ را آخرین دهه‌ای می‌دانند که استایل مردان کاملا مردانه و به قول معروف، جنتلمنانه و شیک بود (به‌نوعی اشاره به استایل مردانه کلاسیک دارد). خرابی‌های ناشی از جنگ، استفاده از پارچه‌های زمخت و کلفت و درخواست تولید لباس‌های کاربردی‌تر از سوی مشتریان، تحولی عظیم در این دوره از تاریخ لباس مردان ایجاد کرد.

در این دوره، هرگونه زرق‌وبرق و تجمل از لباس‌ها حذف شد و اگر در میان عکس‌های مربوط به این دوران، لباسی پرزرق‌وبرق مشاهده کردید، بدانید که حتما واکنشی به میهن‌پرستی افراطی آن زمان بوده است. بدین ترتیب، جلیقه از کت‌وشلوار حذف شد؛ همینطور زبانه جیب و برگردان لبه شلوار. مردانی که مانند سایرین به میدان جنگ نرفته بودند، قصد داشتند که با نوع لباس پوشیدنشان، خود را متحمل رنج و سختی نشان بدهند، بنابراین لباس‌هایی می‌پوشیدند که جزییات بسیار کمتری داشته باشد.

کت‌وشلوار زوت هم بخاطر استفاده زیاد از پارچه، محکوم شد، اما هنوز هم تعداد کمی از آقایان آن را ‌می‌پوشیدند.

پس از پایان جنگ، لباس آقایان کمی دچار تحول شد، اما هرگز به زرق‌وبرق دوران قبل از جنگ نرسید. کت‌های چهاردکمه و شلوارهای گشاد دوباره مد شدند و رنگ‌های شاد و همینطور کراوات‌های ابریشمی دوباره به میدان بازگشتند.

کراوات، نماد بازیابی هویت گذشته!

از آنجا که در دوران جنگ، استفاده از کراوات نیز مانند بسیاری اکسسوری‌های دیگر ممنوع بود، پس از پایان جنگ، تقریبا هیچ مردی را نمی‌شد بدون کراوات دید. مردان می‌خواستند با این کار، هویت سابق خود را دوباره بازیابند؛ کراوات‌های پهن و باریک در طرح‌ها و رنگ‌های مختلف، همراه با گیره‌های تزیینی کراوات. در این دوره، مردم آرامش خود را دوباره بازیافتند و به لطف الویس پریسلی، خواننده راک اند رول آمریکایی، پیراهن‌های هاوایی و کژوآل نیز تبدیل به ترند محبوب دهه ۴۰ شد.

آیتم‌های ترند:کراوات‌های رنگارنگ