چرا برنامه «زن روز» یک آبروریزی تمام عیار است؟ خانم افشار به کجا کشیده شدی؟!

برنامه «زن روز»، به‌عنوان نخستین مسابقه رسمی مد و استایل ایرانی، با هدف معرفی استعدادها و سلیقه‌های تازه در دنیای مد، آرایش و طراحی لباس، به‌تازگی توجه مخاطبان فضای مجازی را به خود جلب کرده است.

این مسابقه با اجرای مهناز افشار و داوری سه کارشناس ایرانی ساکن ترکیه برگزار می‌شود که هر کدام در حوزه‌های طراحی لباس، خیاطی و دوخت، میکاپ و آرایش مو تخصص دارند. داوران برنامه با رویکرد‌هایی متفاوت و زاویه دید حرفه‌ای به بررسی استایل شرکت‌کنندگان می‌پردازند و به آن‌ها امتیاز می‌دهند.

ساختار مسابقه و الهام از نسخه ترکی

«زن روز» بر اساس برنامه‌ای مشابه در ترکیه ساخته شده و حتی فیلم‌برداری آن در همان ویلا انجام گرفته است. این موضوع باعث شده ساختار و شیوه‌ی اجرای مسابقه تا حد زیادی به نسخه اصلی شباهت داشته باشد. در این رقابت ۱۰ شرکت‌کننده با سن‌ها، پیشینه‌ها و سبک‌های استایل متنوع حضور دارند و تلاش می‌کنند با انتخاب لباس، آرایش و استایل‌های خلاقانه، نظر داوران را به خود جلب کنند.

با این حال، شباهت زیاد برنامه به نسخه ترکی و عدم بومی‌سازی کافی، انتقاداتی را به‌ویژه در فضای مجازی به همراه داشته است. برخی مخاطبان بر این باورند که چنین برنامه‌ای نیاز به هویت بصری و محتوایی منحصربه‌فرد دارد تا بتواند بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ و سلیقه‌ی ایرانی باشد.

استایل مهناز افشار و بازتاب آن

در کنار نقدهای محتوایی، یکی از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های این مسابقه، استایل‌های مهناز افشار در تیزر معرفی و تصاویر منتشرشده از برنامه است. انتخاب لباس‌های او که سعی داشته ترکیبی از مد روز جهانی و جزئیات هماهنگ با فرهنگ ایرانی را به نمایش بگذارد، بازخوردهای گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی داشته و عمده‌ی کاربران آن را قابل قبول، شیک و متناسب با جایگاه مجری برنامه دانسته‌اند. ظاهر او که با آرایشی ظریف و انتخاب رنگ‌های کلاسیک تکمیل شده، نقش مهمی در ایجاد تصویری حرفه‌ای و جذاب برای مسابقه داشته است، اما باید گفت که بسیاری از متخصصان نیز انتخاب‌های این بازیگر را نامتناسب با فضا دانسته‌اند.

جایگاه برنامه در فضای مد ایرانی

«زن روز» را می‌توان گامی نو در مسیر حضور رسمی مد و استایل در رسانه‌های فارسی‌زبان دانست. هرچند شباهت زیاد به نسخه ترکی و ضعف در خلق هویت مستقل، نقدهایی را به‌همراه داشته، اما این برنامه توانسته فرصتی برای دیده شدن استایل‌های متنوع، معرفی استعدادهای جوان و ایجاد گفت‌وگو پیرامون زیبایی‌شناسی معاصر در ایران فراهم کند.

ترکیب نگاه تخصصی داوران، حضور چهره‌ای شناخته‌شده در مقام مجری و رقابت میان شرکت‌کنندگانی با پیشینه‌های گوناگون، به این برنامه پتانسیلی برای تبدیل شدن به یک نقطه عطف در تاریخچه تلویزیون و سرگرمی ایران داده است. البته این به معنای بی‌نظیر بودن آن نیست و به نظر می‌رسد به دلیل نبودن رقیب یا برنامه‌ی مشابه، این مسابقه دارد طرفداران خود را پیدا می‌کند.