در یکی از عکسهای آتلیهای ارزشمند بهجایمانده از دوران قاجار، تصویری از یک مادر و دختر کوچک دیده میشود که نه تنها بخشی از زندگی روزمره زنان آن دوران را به نمایش میگذارد، بلکه ترکیبی از پوشش سنتی و نگاه آگاهانه به دوربین را نیز منعکس میکند.

مادر در این تصویر با روسری سفید و چادری ساده و بلند که نماد حیا و وقار زنانه در آن عصر بود، نشسته بر صندلی دیده میشود و چهرهاش حالتی متین و آرام دارد. نوع چادر و حالت قرارگیری آن، همزمان حس درونگرایی فرهنگی و آراستگی فردی را القا میکند. دوربین آتلیه، برخلاف عکسهای روزمره آن زمان، این لحظه را با دقت و وضوح ثبت کرده و آن را به یک سند بصری تاریخی تبدیل کرده است. بر روی پای او، دختر کوچکی با پیراهنی چیندار و تزئینات توری که در آن زمان نشان از دلبستگی خانوادهها به لباسهای پرجزئیات و زیبا برای فرزندانشان داشت، نشسته است. این پیراهن با الگوهای چیندار و یقهدار، از الگویی اروپایی الهام گرفته شده اما در بستر فرهنگی ایرانی بازطراحی شده است. این تصویر با پسزمینهی آتلیهای، ترکیبی از سنت و تجدد، مادرانهترین عواطف و نشانههای زیباییشناسی دوران قاجار را در خود جای داده و بهعنوان یک قاب ماندگار از زندگی زنان آن دوره، ارزش تاریخی و احساسی فراوانی دارد.



دیدگاه شما