واژه دخترکش معادل همان اصطلاح لیدیکیلر (lady-killer) در زبان انگلیسی است و به افرادی گفته میشود که از نظر ظاهری و رفتاری، کاریزمای کافی برای جلبنظر جنس مخالف خود را دارند. در دهه ۷۰ شمسی، چهرههایی از میان بازیگران و فوتبالیستها توانسته بودند به این لقب برسند. در این مقاله، مرور و نگاهی به این چهرهها خواهیم داشت. خواندن این مطلب از آن جهت جذاب خواهد بود که هم مروری بر خاطرات گذشته میشود و هم تفاوت سلیقه عموم درباره ظاهر و جذابیت در طول سالهای مختلف را بهنمایش میگذارد.
پارسا پیروزفر
پارسا پیروزفر هنرمند محترم و درخشانی است. در کارنامه هنریاش اثری بیارزش و سخیف دیده نمیشود. هرچه هست، مجموعههای تلویزیونی و سینمایی قوی است که نشان میدهد او برای کارش ارزش زیادی قائل میشود. در تئاترهای بسیار مهمی هم ظاهر شده و توانسته در طول سالیان دراز فعالیت هنریاش، موجه و معتبر بماند. در دهه ۷۰، پارسا یکی از ستارههای بیرقیب دنیای تصویر بود. او با چهره بسیار خاصی که داشت، گوی رقابت جذابیت را از دستان همقطارانش میربود و یکهتازانه فرصت درخشش داشت. بااینکه او از چهرههای محبوب مخاطب و بهویژه دختران بود، از این امتیازش برای حضور روی جلد مجلات رنگارنگ و مصاحبههای مختلف استقبال نمیکرد. این ویژگی باعث میشد نوعی رمز و راز پنهان نزد مخاطبان داشته باشد و البته نتواند بهشدت ستارههای پرهیاهو حاشیهسازی کند. چنین روند محترمانه و کارکردن در سکوتی قابلاحترام است.
ابوالفضل پورعرب
پورعرب در دورانی از سینمای ایران روی کار آمد که تقریبا هیچ چهره جوان و جذابی در آن نبود. این هنرپیشه قدیمی با سیمایی جذاب و نقشآفرینی شخصیتهای عاشق توانست، توجه مخاطبان را بهخود جلب کند. در دهه ۷۰، او در بسیاری از آثار موفق گیشه و فیلمهای معتبرتری مانند نرگس هم ظاهر میشد و همه برای دیدن او در نقشی تازه صف میکشیدند. شهرت ابوالفضل پورعرب در دهه ۷۰ از آن دست شهرتهایی بود که بعدها کمتر تکرار شد و هنرپیشههای مرد دیگر نتوانستند آن را تجربه کنند. میزان توجه مردم و مخاطبان سینما به او یادآور ستارههای پیشین سینمای ایران مانند مرحوم فردین بود.
محمدرضا فروتن
فروتن از آن بازیگران عزیزی است که مخاطب بهخوبی درکش میکند. حضور گرم و عمیقش در فیلمها باعث شد که خیلی زود به ستارهای جذاب تبدیل شود و طرفداران بهشدت متعصبی برای خود پیدا کند. در دهه ۷۰، دو فیلم بسیار مهم یعنی قرمز و دوزن توانستند، محمدرضا فروتن را به خیل عظیمی از تماشاگران معرفی کنند. او در ایفای دو نقش سخت و متفاوت که یکی جوانی عاشقپیشه اما روانی و دیگری مردی لمپن بود، به موفقیت رسیده بود. صدا خاص و گرم فروتن در کنار جذابیت جوانیاش از او تصویر و چهرهای ماندگار ساخت. ظهور چهرههایی مانند او در اواخر دهه هفتاد با افول ستارههای دیگری نظیر پورعرب مصادف شده بود و همین موضوع در تسریع شهرت و محبوبیتش نقش داشت.
احمدرضا عابدزاده
در اوایل دهه ۷۰، پیشآمدن بحث جام جهانی و ماجراهای مربوط به فوتبال موجب شده بود که فوتبالیستها که همگی جوان و رعنا بودند، بسیار مورد توجه بانوان قرار بگیرند. عابدزاده هم با آن قامت بلند و استایل رفتاری جذاب در مرکز توجه قرار داشت. عابدزاده گندمگون و خونسرد کاریزمایی ذاتی داشت که نگاهها را بهسمت خود میکشید. فعالیت او در زمینه پرهیجان فوتبال و قدرتی که به عنوان دروازهبانی کاربلد بهنمایش میگذاشت هم دلایلی برای قرارگرفتن عابدزاده در این فهرست هستند.
علیرضا منصوریان
همانطور که پیشتر هم اشاره شد، فوتبال در دهه ۷۰ اهمیت زیادی پیدا کرده بود. چهرههای جوانتر و جذابتری مانند منصوریان هم طرفداران بسیار زیادی نزد دختران داشتند. منصوریان که با چهره کنونیاش بسیار متفاوت بود، در معرض نگاه مخاطبان قرار داشت و مصاحبهها و حضورش در برنامههای تلویزیونی میتوانست، افراد زیادی را بهسمت خود بکشاند. در آن دهه، خبری از استیلای شبکههای اجتماعی نبود و حتی برای تماشای تصاویر هنرمندان و ورزشکاران محبوب هم باید دربهدر بهدنبال پوسترهایی از آنها میگشتید که در خیابانها بهطور تصادفی فروخته میشد. بااینحال، منصوریان از آن دسته افرادی بود که پوسترهایش فروش میرفت و عکسش روی صفحه نخست مجلات میتوانست، جلوی دکههای روزنامهفروشی نزدیک به مدارس دخترانه صف درست کند.
رضا شاهرودی
شاهرودی از چهرههای بیرقیب محبوبیت و جذابیت نزد بانوان در دهه ۷۰ بود. او از نظر ظاهری از همقطارانش جلوتر میایستاد و به همین دلیل هم توجه همه را به خود جلب میکرد. او که سیما و صورتی متفاوت از عموم ایرانیان دارد، یادآور پائولو مالدینی در تیم ایتالیا بود. داستانها و حواشی مختلفی درباره زندگی شخصیاش ساخته میشد و عکسش درمیان مخاطبان دستبهدست. شاهرودی از نظر تکنیک فوتبال هم توانسته بود به موفقیتهایی دست پیدا کند اما ظاهرا ظاهرش بر توانمندیهای دیگرش سایه میانداخت و از حیث قیافه مشهورتر بود تا مهارتهای تکنیکی.
علیرضا نیکبخت واحدی
نیکبخت بیشتر از ستارههای دهه ۸۰ است تا ۷۰. بااینحال، نمیتوانیم فراموش کنیم که در دهه ۷۰ به مردم شناسانده شد. او که از چهره و سیمای مطلوبی برخوردار بود، خیلی سریع جایش را در دل تماشاگران فوتبال و البته بهتر است بگوییم بانوان باز کرد. علیرضا از تکنیک خوبی هم برخوردار بود و حضوری اثرگذار در استقلال و تیم ملی داشت. او هم با حضور روی جلد نشریات میتوانست، نگاه بسیاری از مخاطبان را بهسمت خود بکشد. حرفهایش و مصاحبههایش از سوی برخی از مخاطبان بهشدت دنبال میشد و پوسترهایش روی دیوارهای اتاقشان جای داشت. نیکبخت از آن چهرههایی بود که قدر ویژگیهای ذاتی و اکتسابی خود را بهخوبی ندانست. اگرچه هنوز هم در فوتبال فعال است اما ظرفیتهایی که از خود نشان میداد، موید آن بود که با حرکت در مسیر درست میتواند به موفقیتهای بسیار بیشتری برسد. او درگیر حواشی شد و از حرفهایبودن کمی دور افتاد.
در آخر
پسران دخترکش دهه ۷۰ نسبت به چهرههای محبوب این روزها بسیار متفاوت بودند. در آن دوران، استایل و مد حاکم بر جامعه بیشتر سادگی را میپسندید و خبری از رنگ مو، تاتو و انواع اکسسوریهای امروزی نبود. هر دوران مشخصات و ویژگیهای مخصوص به خود را دارد. شما از میان چهرههای دخترکش دهه ۷۰، کدام را میپسندید؟ در آن دوران چندساله بودید؟ در روزگاری که مفهومی با عنوان کراش و سلبریتی هنوز به میان نیامده بود، کدام بازیگر یا فوتبالیست و…، قلبتان را تسخیر کرده بود؟
دیدگاه شما