در ماههای اخیر، رنگ آبی پررنگ در کتوشلوارهای مردانه، بهویژه در محافل سیاسی و مالی ایالات متحده آمریکا، حضوری چشمگیر یافته است. این رنگ که اغلب با عنوانهایی چون آبی سلطنتی، آبی کبالت یا آبی ناپلی شناخته میشود، بهتدریج جایگزین سرمهای کلاسیک و دیگر رنگهای رسمیتر در لباسهای مردانه شده و نمادی از تغییر در هنجارهای پوشش قدرت به شمار میرود.

یکی از چهرههایی که نقش پررنگی در رواج این گرایش داشته، دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا است. او از مدتها پیش به پوشیدن کتوشلوارهایی با رنگ آبی روشنتر از سرمهای سنتی گرایش نشان داده است. در تصاویر اخیر، ترامپ در کنار معاونش، جیدی ونس و وزیر دفاع دولتش، پیت هگزث، دیده میشود که هر سه با کتوشلوارهایی آبیرنگ و کراواتهایی قرمز یا آبی روشن، در برابر دوربینها ظاهر شدهاند. این ترکیب رنگ در کنار پیراهن سفید، بیاختیار یادآور رنگهای پرچم آمریکا است و نوعی پیام سیاسی یا هویتی را نیز منتقل میکند.


ونسا فریدمن، منتقد ارشد مد در روزنامه نیویورکتایمز، در تحلیلی درباره این گرایش، به بررسی دلایل فراگیر شدن آن در میان نخبگان جدید میپردازد. او به نقل از آلن فلاسِر، خیاط مشهور و محبوب در میان ثروتمندان، مینویسد که این رنگ برای کسانی جذاب است که میخواهند در عین پایبندی به عرف پوشش رسمی، تمایزی آشکار از دیگران داشته باشند. به گفته فلاسِر، رنگ آبی پررنگ اغلب موردپسند افرادی مانند مجریهای ورزشی یا بازیگرانی همچون رایان گاسلینگ است که تمایل به تجربه رنگهای خاص دارند.

در همین راستا، سم هاین، نویسندهی مجله مد مردان «جیکیو» (GQ)، اشاره میکند که کتوشلوار آبی برای نسل تازهای از مردان پرنفوذ، از جمله بانکداران جوان و چهرههای نوظهور دنیای تجارت، جذابیت دارد. این افراد نمیخواهند مانند پدران خود در کتوشلوارهای خاکستری یا مشکی سنتی دیده شوند، اما همچنان ناگزیرند در چهارچوب پوشش حرفهای باقی بمانند. بنابراین، رنگ آبی پررنگ برای آنان، راهی میانه برای ابراز فردیت بدون خروج از دایرهی رسمیت فراهم میآورد.

نتیجهی این دگرگونی در انتخاب رنگ، شکلگیری نوعی مردانگی نمایشیتر و جلوهگرتر است؛ مردانگیای که ریشههای آن به دهه ۱۹۸۰ و شخصیتهایی همچون گوردون گِکو (تاجر بیپروا و جاهطلب فیلم «والاستریت» با بازی مایکل داگلاس) بازمیگردد. این الگوی بصری، امروزه با حضور سیاستمداران تازهوارد و کارآفرینان جوان، دوباره به اوج رسیده و در حال بازتعریف پوشش رسمی مردانه است.

در این میان، بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که چنین رنگهایی پیشتر نیز در میان نخبگان صنعتی اروپا، بهویژه در ایتالیا، محبوب بودهاند. جیانی آنیِلی، مالک افسانهای شرکت فیات و یکی از نمادهای استایل و قدرت در قرن بیستم، بارها با کتوشلوارهایی به رنگ آبی ناپلی یا سلطنتی دیده شده است. انتخاب این رنگها از سوی او، نشان از نوعی وقار، اعتمادبهنفس و تمایز اجتماعی داشت که اکنون، در اشکال جدیدتری دوباره در حال جان گرفتن است.

در نهایت، ظهور رنگ آبی پررنگ در کتوشلوار مردانه را میتوان نشانهای از تغییر زبان بصری قدرت دانست؛ زبانی که در عین پیروی از سنتهای دیرینه، راه را برای بیان فردیت و تفاوت نیز هموار میسازد.


دیدگاه شما