۸ لباس مرلین مونرو که معنایی فراتر از آنچه تصور می‌کنید، داشتند!

مرلین مونرو یکی از نمادهای ماندگار مد و سینما بود. برخلاف ایده‌آل‌های زیبایی زمانه‌اش که زنانی لاغر را می‌پسندیدند، مرلین اندامی منحنی داشت و خودش را زنی واقعی توصیف می‌کرد. او همیشه به‌دنبال ظاهری چشمگیر بود، چرا که معتقد بود پوشش زنانه و جذاب می‌تواند توجه‌ها را جلب کند.

او به عنوان نمادی از زیبایی در دهه ۱۹۵۰، همچنان درخشان و زیباست و استایل‌ها و میکاپ‌هایش مورد الگوی افراد بسیاری قرار می‌گیرد. در ادامه نگاهی داشته‌ایم به تعدادی از لباس‌های مرلین مونرو که معنایی فراتر از ظاهرشان داشتند. با چی‌بپوشم همراه باشید.

لباس سفید فیلم «خارش هفت‌ساله» (The Seven Year Itch)

یکی از نمادین‌ترین استایل‌های سینمایی، لباسی است که مرلین در فیلم «خارش هفت‌ساله» پوشید و جریان هوا از زیر قطار باعث شد دامن سفیدش به هوا بلند شود. این لحظه بسیار مشهور شد، اما برای مرلین عواقب شخصی داشت و به جدایی او از همسرش جو دی‌ماجیو، منجر گشت.

لباس صورتی فیلم «آقایان موطلایی‌ها رو ترجیح می‌دهند» (Gentlemen Prefer Blondes)

لباس ساتن صورتی معروف مرلین همراه با دستکش‌های اپرای بلند، به صحنه‌ی اجرای ترانه‌ی «الماس‌ها بهترین دوست دخترها هستند»، شکوهی خاص داد. این لباس، نمادی از جذابیت و قدرت زنان در سینما شد.

لباس مرلین برای تولد جان اف. کندی

لباسی که مرلین در جشن تولد جان اف. کندی پوشید، با سنگ‌های قیمتی تزئین شده بود و شایعاتی درباره رابطه او و کندی ایجاد کرد. این لباس به بدن او چسبیده بود و تصویر او را به عنوان زنی اغواگر و جسور تثبیت کرد.

ظاهر ساده مرلین در زندگی روزمره

در زندگی شخصی، مرلین استایل ساده و راحتی داشت. او با پوشیدن شلوار جین، پلیورهای ساده و بدون آرایش، استایلی بدون دغدغه را به نمایش می‌گذاشت. این ظاهر، برخلاف تصور عمومی از او، مدیران و سرمایه‌گذاران او را نگران کرده بود. به همین دلیل دوستان طراح او تصمیم گرفتند لباس‌هایی مخصوص طراحی کنند تا ظاهر روزمره‌‌ی او را جذاب‌تر کنند.

پوشیدن کیسه سیب‌زمینی در پاسخ به انتقادات

مرلین در واکنش به خبرنگاری که پوشش او را مبتذل خوانده بود، عکسی با کیسه سیب‌زمینی گرفت تا ثابت کند حتی با ساده‌ترین لباس‌ها هم می‌تواند زیبا و جذاب به نظر برسد. این پاسخ بیش از پیش مرلین را محبوب کرد.

لباس‌های خاطره‌انگیز دیگر

لباس‌هایی مانند لباس صورتی فیلم «نیاگارا»، لباس درخشان در گلدن گلوب ۱۹۶۲ و شلوار جین فیلم «بی‌هویت‌ها»، همگی نقش مهمی در تثبیت تصویر مرلین به عنوان نمادی از مد، زن اغواگر و جسارت داشتند. هر کدام از این لباس‌ها داستان و معنایی فراتر از ظاهرشان داشتند و در فرهنگ عمومی ماندگار شدند.