سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره از مجموعههای بسیار متفاوتی است که در سالهای اخیر در شبکه نمایش خانگی تولید شده است. منظور از متفاوتبودن، لزوما بهتربودن نیست. این سریال مانند سایر آثار سروش صحت، سعی در کلیشهزدای داشته و تمام تلاشش را برای بروز خلاقیت ناب بهخرج داده است. گاهی این تلاش بسیار زیاد از حد میشود و اغراق مانع از لذتبردن و درک درست نوآوری داستانی و اجرایی اثر میشود. بااینحال، بعضی از بخشها هم بهشدت درست از کار درمیآیند. آدمهای این مجموعه استایلهای سادهای دارند. در واقع از آن افرادی هستند که ضمن سادهپوشی، سلیقه شخصی واضحی هم در استایلشان دارند. پنجشنبه گذشته قسمت آخر این سریال پخش شد و به همین بهانه در ادامه به مرور استایل و پوشش بازیگران این مجموعه میپردازیم.
سادگی در پوشش دختران
در روزهایی که صورت هیچکس از عملهای جراحی و زیبایی مختلف بیبهره نیست و استایل همه شبیه به هم شده است، سادگی تیپ دختران مجموعه سروش صحت دلنشین جلوه میکند. این روزها، یادمان رفته است که هرکس سلیقهای دارد و باید متناسب با خواستهها و البته ویژگیهای بدنی خودش دست به انتخاب تیپ و لباس بزند. همه دنبالهروی اینفلوئنسرهای اینستاگرامی شدهاند و با بودجههای مختلف در پی آن هستند که خود را به تصویر تبلیغشده آنها نزدیک کنند. چنین روندی آرامش افراد جامعه بهویژه زنان را بهشدت تحتتأثیر قرار میدهد و باعث میشود که مدام خودشان را برای رسیدن به استانداردهای قلابی تعریفشده با دیگران مقایسه کنند و البته هزینههای هنگفتی هم بابت تیپشان بپردازند. این تکراریشدن استایل آدمها اصلا چیز خوبی نیست و عوارض ناخوشایندی در بلندمدت ایجاد میکند که از جمله آنها باید به از دسترفتن سلیقه شخصی و سبکوسیاق فردی اشاره کنیم. شما با ما موافقید؟
رعایت تناسب تن و مدل لباس
ارزش این سریال به سردستی برگزارنکردن امور مختلف در تولید است. بهنظر میرسد که تیم حرفهای مجموعه تمام تلاششان را برای درست پیشبردن کار در نظر گرفتهاند. طراحی لباس هم در مجموعه موردنظر بهخوبی صورت گرفته است. بازیگران لباسهایی به تن دارند که با تن و اندامشان در تناسب است. برای مثال، شخصیت پرسروصدای گلی را بهخاطر بیاورید. او معمولا لباسهایی خوشرنگ و کودکانه به تن دارد. این لباسها که شامل پف و چیناند با تن و اندامش هم در تناسباند. هریک از دختران این سریال، تیپ و استایل مخصوص به خود را دارند اما ویژگی مشترک تمامشان در سادهبودن است. آنها نماینده افرادی هستند که به ایجاد تیپی شخصی علاقهمندند و در هیاهوی تزریق ژل و بوتاکس و پیروی از استایلهای مرسوم در شبکههای اجتماعی، ترجیح میدهند که خودشان باشند و بس.
تعریف شخصیت از راه استایل
تعریف شخصیتهای سریال میتواند از روشهای مختلفی انجام شود. یکی از مهمترین بخشهای کار، وامگرفتن از لباس و استایل برای بیان ویژگیهای افراد و تعریف آنها است. در سریال مگه تموم عمر چند بهار داره، در این زمینه بسیار موفق عمل کرده است. بازیگران با لباسهایی که به تن دارند، سریعتر مورد شناسایی و پذیرش مخاطبان قرار میگیرند. برای مثال، پدر خانواده که مردی کوتاهقامت است و در زمینه اشیای عتیقه فعالیت میکند، همیشه آراسته است و با عناصری مانند بند شلوار، نظم و دقت خود را به رخ میکشد. او که شخصیت مثبتی دارد و رکگوی است، همیشه اتوکشیده و مرتب در صحنه دیده میشود. باقی شخصیتها هم وضعیت مشابهی دارند. دو پیرمرد دوستداشتنی سریال، همیشه با رنگهایی خنثی و کدر دیده میشوند و انگار تصویری دور در آلبومی قدیمیاند. آنها که صحنههای فانتزی زیادی را هم رقم میزنند، بیشتر شبیه به شمایلی از یک عکس کهنهاند تا آدمهایی بشاش در واقعیت. برای طراحی لباس افراد مسن، استفاده از رنگهای تیره یا خنثی و عناصری مانند کراوات قدیمی و ساعتهای بنددار و آویز ایده خوبی بوده که صحت هم از آنها استفاده کرده است.
همخوانی روحیه افراد با لباسشان
لباس نمودی است از آنچه در ذهنمان میگذرد، طوری که فکر میکنیم و اتفاقا برخلاف این نظر کلیشهای نامعتبر که میگوید ظاهر و لباس مهم نیست، خیلی هم اهمیت دارد. در واقع، ظاهر و استایل میتوانند کلیدی برای شناخت بهتر آدمها باشند. در این سریال هم از استایل به مثابه بازگوکردن حرف شخصیتها استفاده شده است. یکی از جذابترین کاراکترهای سریال متعلق به علی مصفا است. او که در ایفای نقش طنز هم مانند نقشهای جدی بسیار موفق و عمیق است، در بازیکردن مرد میانسالی که رفتارهای عجیب و درونگرایانه دارد، بهخوبی ظاهر شده است. طرح و رنگ لباسهایش در کنار بافت نرم و راحتشان به ابراز سهلانگاری او که با نوعی خوددرگیری درونی گره خورده، کمک شایانی میکند. به نظر میرسد که حضور و بازی علی مصفا کمی بالاتر از سطح باقی بخشهای فیلم است. شاید هم چنین ذهنیتی بهواسطه پیشینهای که از مصفا در ذهن داریم، برایمان شکل میگیرد. در هرحال، مقوله استایل هنرپیشههای مختلف این سریال و بهویژه علی مصفا نمره مثبت میگیرد.
استفاده از رنگهای شاداب در تصویر
در سینما و تصویر ایران، کمتر از رنگ لباس و صحنه به عنوان عنصری مهم در تعریف حسوحال فیلم استفاده میشود اما در سریال سروش صحت اینطور نیست. رنگهای شادی برای پوشش شخصیتها و اجزای صحنه دیده میشود. کاراکترهای اصلی از رنگهای درخشان در پوشش بهره میبرند و فضای فانتزی اثر با وامگرفتن از رنگ و طرح توانسته بهتر به دل مخاطب بنشیند. یا دستکم در بازگوکردن ذهنیات سازندگان موفق بوده است. به تیشرت یکی از شخصیتها در تصویر بالا نگاه کنید. همانطور که میبینید، رنگ و طرح خاصی دارد و ضمن شخصیتسازی برای بازیگر، به درخشانشدن صحنه هم کمک زیادی میکند.
در آخر
سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره، از شیوه روایت، داستانپردازی و بازیهای تازهای بهرهمند است. اینها گاهی اغراقآمیز میشوند ولی بهطور کلی، نقاط قوت مجموعه هم کم نیست. همانطور که گفته شد، استایل بازیگران در این سریال از نقطهنظرات مختلف نمرات خوبی میگیرد. اگر از تماشای سریالهای معمایی و گانگستری بیهوده این روزهای مجموعه نمایش خانگی خسته شدهاید، تماشای این کار سروش صحت را در برنامهتان بگذارید. شاید در بسیاری از صحنهها خسته شوید اما در کل با سریالی روبهرو هستید که مثال بسیاری از سالهای اخیر هولهولکی و بیمبالات ساخته نشده است. اگر این سریال را دیدهاید، به ما بگویید که طرفدار کدام شخصیت هستید و استایل او را میپسندید.
دیدگاه شما