سینما در تمام دنیا به دلیل طیف گستردهی مخاطب و هوادار همواره محل بحث و گفتگو بوده است. یکی از بارزترین مولفههایی که در این دنیای وسیع در هر زمانی دنبال شده، مد و فشن میباشد. در این میان استایل ستارههای سینما چه در دهههای گذشته و چه اکنون یکی از موارد جریانساز محسوب میشود. در ایران هم با توجه به حضور ستارههای بیبدیلی که برای مردم آیکون هستند، این موضوع قابلیت بررسی دارد. در مطلب پیش رو به سراغ خوشاستایلترین مردان سینمای ایران خواهیم رفت، همانهایی که دل جوانان دورانشان را میبردند و اکنون هم با خاطراتشان میتوان سالها زندگی کرد. با چی بپوشم همراه باشید.
ایرج قادری
ایرج قادری از آن دسته هنرمندانیست که طرفداران به خصوص خود را دارد. مردی که علاه بر بازیگری، بیش از 40 فیلم را کارگردانی کرده و از این حیث کارنامه هنری پرباری را به جا گذاشته است. «بت»، «سرسپرده»، «تاراج»، «برزخیها»، «سام و نرگس» و «آکواریوم» از جمله آثار شاخص او در قبل و بعد انقلاب به شمار میرود.
در کنار توانمندی هنری یکی دیگر از المانهایی که قادری را محبوبتر میکند نوعی مردانگیست که بیشتر از دریچه چشمانش میتوان به وضوح دید. البته که او با داشتن اندامی ورزیده و همچنین چهارشانه بودن بالاتنه، بالقوه یک ستارهی خوشاستایل محسوب میشود و با انتخابهای درست نظیر پوشیدن بافت یقهدار روشن به همراه شلوار جین تیره به خوبی این را نشان داده است.
منوچهر وثوقی
یکی از پرکارترین بازیگران پیش از انقلاب بدون شک منوچهر وثوق است تا اواخر دهه ۱۳۴۰ در فیلمهای عامهپسند مقابل دوربین میرفت. از متفاوتترین آثاری که او در آن ایفای نقش کرده میتوان به «کاکو» ساخته شاپور قریب اشاره کرد. او از نسل بازیگرانیست که طی زمان کوتاهی مسیر شهرت و محبوبیت را طی نمود.
شاید او در نگاه نخست شمایل محمدعلی فردین را برای هر بینندهای تداعی کند اما رفته رفته با بازی در آثار متعدد توانست تا حدی از این سایه عبور کند. مرد خوشسیمای سینمای ایران در دهه چهل با صورتی صاف و تراشیده مقابل دوربین حاضر میشد و یک دهه بعد همگام با جریان روز موهایش را بلندتر و سبیل را به اجزای صورت خود اضافه کرد. در هر حالتی از جذابیت او چیزی کاسته نشد و همواره در زمره خوشاستایلهای تاریخ سینمای ما قرار میگیرد.
سعید راد
علی خوشدستِ فیلم تنگنا سال 50 از دنیای بولینگ و ساختمان بولینگ عبده که پاتوق پرسپولیسیها بود به دنیای تصویر کوچ کرد. تواناییهای راد به حدیست که اگر هیچگاه به سینما ورود نمیکرد، احتمالا الان درباره یک ورزشکار درخشان و خوشاستایل صحبت میکردیم. البته که او در همان دهه 50 مقابل دوربین چند کارگردان مشهور از جمله امیر نادری و مسعود کیمیایی رفت و توانست سری در سرهای آن روزها دربیاورد.
سعید راد با تمام تواناییهای هنری و ورزشیاش یک شاخصه ویژه نیز دارد. او یک خوشاستایل ذاتیست که چه در گذشته و چه در حال حاضر در تمام استایلها میدرخشد. حتی امروز که در مرز 80سالگی قدم میزند، استوار و آراسته مقابل دوربین حاضر میشود. مردی با چشمان جذاب و براق که در نگاه نخست میتواند مخاطب را برانگیخته کند. مردی که چه قبل و چه بعد از انقلاب حتی در دروان کمکاری هم از یادها نرفت.
محمدعلی فردین
قهرمان سابق کشتی ایران و جهان سال 1309 در محله ادیب الممالک تهران متولد شد. چهره زیبا و بدن ورزیدهاش از او یک الگو در سینمای پیش از انقلاب ساخت. سال 1347 بود که فردین تصمیم به ساخت فیلم پرفروش و ماندگار «سلطان قلبها» گرفت و با بازی در همین فیلم لقبی مشابه را هوادارانش برایش برگزیدند.
پوشش فردین در مقاطع مختلف نکتهای حائز اهمیت را به مخاطب القا میکند. آن هم بیآلایش بودن در عین خوشپوشیست. مردی که میدانست چگونه لباسهای باوقار و صدالبته زیبا را برا اساس ترند روز انتخاب کند و به آراستگی تکیه زند. البته که برخی افراد خود میتوانند جریانساز باشند و به هر لباسی در هر نقطهای اعتبار بخشند.
سعید کنگرانی
کراشخور ترین جوان دهه پنجاه پیش از ایفای نقش در «دایی جان ناپلئون» در چند اثر سینمایی نظیر «دایره مینا» و «سرایدار» بازی کرده بود. اما با پخش سریال «دایی جان ناپلئون» از تلویزیون، راه سوپراستار شدن را خیلی زود طی کرد و تصاویرش روی جلد مجلات رفت.
کنگرانی بنا به سن کمش در زمان شهرت، از تیپهای کاملا جوانپسند بهره میبرد و خب جامعه هم که او را یک سورپرایز برای سینما متصور میشد، انتظاراتی در همین حد داشت. در معدود قابهایی که از کنگرانیِ پیش از انقلاب میتوان یافت، تصویری با یقه اسکی و اورکت چهارخانه میبینیم که با شلواره قهوهای ست شده. یک استایل تر و تمیز و در عین حال با طراوت برای کسی که قرار بود تا سالیان سال مرد نخست سینمای ایران باشد اما تاس روزگار برای او به طریق دیگری چرخید.
بهروز وثوقی
برخی میگویند با غروب بهروز در هنر ایران، سینما هم به پایان رسید. مردی که با چندین و چند کاراکتر ماندگار در قلب مردم است و کسی نمیتواند منکر این قضیه باشد. از «خداحافظ تهران» تا «سوتهدلان» و از «قیصر» تا «گوزنها» همه و همه کارهاییست که از دست هر هنرمندی ساخته نیست. باید عمیقتر شد تا راز این درخشش جاویدان را پیدا کرد.
بهروز در تمامی لحظاتی که از خودش به یادگار گذاشته یک نکته را به خوبی در ذهن داشته، آن هم الگو بودن برای طرفدارانش است پس تصمیم گرفته با انتخابهای جذاب خارج از دنیای سینما هم یادگاریهای قشنگی را در تصاویر نوستالژیک گذشته به جا بگذارد. بهروز در استایل مونوکروم چرم، در استایل جین، در استایل رسمی و خلاصه هر استایلی که تا به حال و حتی در میانسالی و کهنسالی از او دیدهایم یک «فشن آیکان» به تمام معنا بوده است و خوش به حال آنهایی که در سالهای طلاییاش زیستهاند.
دیدگاه شما